Στο Πολυτεχνείο, το χώρο της καθημερινής μας ζωής, πιστέψαμε και πιστεύουμε. Και με τις δυνάμεις μας όλες προσπαθούμε να κρατήσουμε ψηλά τις κατακτήσεις του, κατακτήσεις συλλογικές, κατακτήσεις που έκαναν δυνατές οι αγώνες των φοιτητών, των εργαζομένων και των διδασκόντων του. Ξέρουμε, όμως, ότι αυτό σημαίνει πως σήμερα πρέπει να αντισταθούμε σε εκείνους που υλοποιούν μέρα με τη μέρα ένα ζοφερό μέλλον.
Σύντομα στο ΕΜΠ όπως και στα άλλα ΑΕΙ θα ανοίξει η ηλεκτρονική ψηφοφορία. Μια εκλογική διαδικασία που χαρακτηρίζεται από την πλήρη αδυναμία της εφορευτικής επιτροπής να ελέγξει την ταυτοπροσωπία του ψηφοφόρου και τις συνθήκες υπό τις οποίες ασκείται το δικαίωμα της ψηφοφορίας. Μια εκλογική διαδικασία η οποία υλοποιείται επί της ουσίας από μια ομάδα άγνωστων προσώπων, που δεν έχει εξουσιοδοτηθεί από κανένα πανεπιστημιακό όργανο διενέργειας των εκλογών. Ήδη στα υπόλοιπα ιδρύματα πολλές καταγγελίες, προσφυγές, ενστάσεις και διαμαρτυρίες έδειξαν αυτό που καιρό τώρα, όχι μόνο εμείς αλλά και πολλοί συνάδελφοι, που βέβαια δεν είχαν την ίδια προσέγγιση με μας, λέμε με αγωνία: οι εκλογές των Σ.Ι. γίνονται με τρόπο εκβιαστικό, αντίθετα με την εκφρασμένη άποψη των συλλογικών οργάνων των ΑΕΙ, των συλλογικών οργάνων των διδασκόντων, των φοιτητών και των εργαζομένων. Με τέτοιο τρόπο, ώστε όπως και να ψηφίσει κανείς η προώθηση των Σ.Ι. να μην εμποδίζεται. Και στη συνέχεια, να «μεταφράζεται» η ψήφος, κατά το δοκούν, από τα ΜΜΕ που έχουν αναλάβει εργολαβικά την ισοπέδωση του δημόσιου πανεπιστημίου. Ο στόχος είναι προφανής: η αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων πρέπει να καταργηθεί, η ολιγαρχική ετεροδιοίκηση πρέπει με κάθε τρόπο να εμπεδωθεί. Ο φόβος μπροστά στο μέλλον, η εξατομίκευση και η μοιρολατρία πρέπει να επικρατήσουν. Αλλιώς δεν γίνεται να περάσουν όσα μέτρα γονατίζουν την κοινωνία, την ανώτατη εκπαίδευση και το ίδιο το ΕΜΠ.
Στο όνομα της λαμπρής παράδοσης του ΕΜΠ, των πραγματικών αγώνων του όχι μόνο για την ελευθερία της επιστήμης αλλά και την ελευθερία της κοινωνίας, από την κατοχή ως το Νοέμβρη του ’73 και σήμερα, αλλά κυρίως ως στάση αντίστασης στη συστηματική απαξίωση του δημόσιου πανεπιστήμιου και των πανεπιστημιακών του θα σταθούμε με το κεφάλι ψηλά και θα αρνηθούμε να συμπράξουμε, δεν θα συμμετάσχουμε, σε μια επίφαση δημοκρατίας που εκλέγει μισό συμβούλιο με υπερεξουσίες και δίχως λογοδοσία.
– Δεν ξεχνάμε ότι οι κυβερνώντες λήστεψαν τα αποθεματικά του ΕΜΠ και εξανέμισαν τον προϋπολογισμό του.
– Δεν ξεχνάμε ότι εξευτέλισαν τους μισθούς μας, και πως μεθοδεύουν απολύσεις διοικητικού και διδακτικού προσωπικού.
– Δεν ξεχνάμε ότι κατέστρεψαν τη φοιτητική μέριμνα και σχεδιάζουν ανοικτά την επιβολή διδάκτρων.
– Δεν ξεχνάμε ότι εν μια νυκτί και παράνομα εξισώνουν τα πτυχία μας με τα τριετή ανεξέλεγκτα «πτυχία» των κολλεγίων.
– Δεν ξεχνάμε ότι το μέλλον του ΕΜΠ είναι αβέβαιο με τις σχεδιαζόμενες συγχωνεύσεις των ΑΕΙ, που μόνο στόχο έχουν την εξοικονόμηση χρημάτων για την τρόικα.
– Δεν ξεχνάμε ότι η περιουσία του ΕΜΠ όπως και των άλλων ΑΕΙ δεν ανήκει πια στο ίδρυμα αλλά στους εντολοδόχους των «δανειστών» της χώρας.
Όσον αφορά τους συναδέλφους που πρόσφατα θυμήθηκαν πόσο «καταπιέζονταν» όλα αυτά τα χρόνια, αναρωτιόμαστε: σ’ αυτό το ΕΜΠ δεν αναδείχθηκαν; Με τους πόρους και τα μέσα του δημόσιου πανεπιστήμιου δεν έγιναν καθηγητές; Αν όλα ήταν τόσο φαύλα όπως λένε ορισμένοι από αυτούς, τότε πώς εκλέχτηκαν, πώς στάθηκαν, πώς συνεργάστηκαν, πώς έκαναν έρευνα τόσα χρόνια εδώ; Ας αναλογιστούν καλύτερα την ευθύνη που παίρνουν εκτοξεύοντας μύδρους ενάντια στους φοιτητές ή κάποιους συναδέλφους τους, αφήνοντας στο απυρόβλητο, χωρίς να λένε λέξη, την κυβέρνηση και τις πολιτικές που σήμερα καταστρέφουν το ΕΜΠ και την ανώτατη εκπαίδευση.
Το Πολυτεχνείο είναι πρώτα απ’ όλα εκπαιδευτικό ίδρυμα. Δεν υπάρχει Πολυτεχνείο χωρίς τους φοιτητές του. Δεν νοείται Πολυτεχνείο μόνο για τους καθηγητές του. Γι’ αυτό και ένα Σ.Ι. που εκφράζει μόνο ένα τμήμα της κοινότητάς του είναι εξ ορισμού ανάπηρο. Ο νόμος μετατρέπει τους φοιτητές, το πολυπληθέστερο κομμάτι της πανεπιστημιακής κοινότητας (και την αιτία για την οποία υπάρχουν τα πανεπιστήμια) σε αντικείμενο διοίκησης, πριν τους μετατρέψει οριστικά σε αντικείμενο εμπορικής συναλλαγής, σε πελάτες. Διαφωνούμε σε αυτό. Η ίδια η παράδοση του Πολυτεχνείου δεν μας επιτρέπει να συμφωνήσουμε. Παλιοί καθηγητές, «ιερά τέρατα» του ΕΜΠ, πολλά χρόνια πριν, απευθύνονταν ακόμα και στον πρωτοετή φοιτητή που έκανε μια ερώτηση με την προσφώνηση «συνάδελφε». Η ισοτιμία, ο σεβασμός που γεννιέται και δεν επιβάλλεται, είναι κομμάτι των καλύτερων παραδόσεων του ΕΜΠ, εκτός από αποτελεσματικότερη μέθοδος για την επίλυση των προβλημάτων, ειδικά σε περιόδους κρίσης. Εκτός αν οι αγαπητοί συνάδελφοι επιθυμούν κάποιους άλλους φοιτητές, σε αντικατάσταση των υφιστάμενων, φοιτητές αδιάφορους για τα τεκταινόμενα, απρόσβλητους και ανέγγιχτους από την κρίση. Αλλά, μια ματιά στην ιστορία δείχνει πως σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και σε όλες τις εποχές η φοιτητική νεολαία υπήρξε ένας από τους πιο ευαίσθητους δέκτες στα «μηνύματα των καιρών». Οπότε, ας προσέξουν οι αγαπητοί συνάδελφοι λίγο καλύτερα τα μηνύματα των καιρών, αντί να φαντασιώνονται «καθοδηγητές» και «συνωμοσίες». Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, έπαιξαν κάποιες άλλες εποχές σημαντικό ρόλο σε τέτοια κινήματα. Ήταν και τότε «υποκινούμενοι», μπλεγμένοι σε περίπλοκα και αδιαφανή παιχνίδια εξουσίας; Εμείς θα το πούμε καθαρά. Θα σταθούμε δίπλα στους αγωνιζόμενους φοιτητές μας (χωρίς να παραιτούμαστε από την κριτική μας και χωρίς να αρνούμαστε την κριτική τους), θα σταθούμε απέναντι στις πολιτικές κατεδάφισης και εκποίησης της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης.
Οι καιροί είναι κρίσιμοι. Και οι ισορροπίες παντού εύθραυστες και αναστρέψιμες. Όσοι ποντάρουν στην εξάλειψη των αντίθετων φωνών και στην εξαναγκασμένη συμπόρευση στο όνομα μιας ελευθερίας που θα αφορά μόνο τους ισχυρούς, θα ηττηθούν. Η κοινωνία ζει και αντιδρά. Μαζί μπορούμε. Είναι στιγμές ευθύνης για όλους, καθένας και καθεμιά μας προσωπικά ήδη μετριέται με το μέλλον, ήδη μετριέται από το μέλλον.
ΥΓ: Επειδή επιλέξαμε να εκφραζόμαστε συλλογικά δεν σημαίνει ότι είμαστε ανώνυμοι. Δεν κρυφτήκαμε ποτέ και πάντα στηρίξαμε ως πρόσωπα τις απόψεις μας. Α-πρόσωποι είναι αντίθετα εκείνοι που απλά αναπαράγουν το λόγο των κυβερνώντων και τις φενάκες του.
Προσφατα Σχολια