Πρυτανικές Εκλογές tagged posts

Οι τηλεοράσεις ακόμη παίζουν τις πληρωμένες κυβερνητικές ευχαριστίες προς τους «αφανείς ήρωες» που στηρίζουν τις ζωές μας, μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Αυτούς που, και πριν και μετά την κρίση, θα πρέπει να δίνουν τη μάχη της επιβίωσης με μισθούς των 560 ευρώ. Η κυβέρνηση αποκάλυψε, όμως, το πραγματικό της πρόσωπο, την πραγματική της πολιτική, στο πρόσφατο πολυνομοσχέδιο για την Εκπαίδευση, με το οποίο καταργεί κάθε δικαίωμα συμμετοχής σε κάθε άλλο εργαζόμενο στα πανεπιστήμια, πλην των μελών ΔΕΠ, στις πρυτανικές εκλογές. Οι «αφανείς ήρωες» είναι πάντα καλοί, όσο βγάζουν τη δουλειά, αλλά η θέση τους είναι στο περιθώριο.

Έτσι, τα μέλη ΕΔΙΠ με ελάχιστα δικαιώματα και μισθούς χαμηλότερους ακόμη και από αυτούς του διοικητικού προσωπικού, θα πρέπει να συνεχίζουν να στηρίζουν με αυτοθυσία το διδακτικό έργο ενός ολοένα και απισχνούμενου διδακτικού προσωπικού. Τα μέλη των ΕΤΕΠ θα πρέπει να συνεχίζουν να είναι η ψυχή των εργαστηρίων, να καλύπτουν με το φιλότιμό τους τα κενά της υλικοτεχνικής υποδομής μιας συνεχιζόμενης περιόδου παρακμής. Το διοικητικό προσωπικό θα πρέπει να υπερβάλλει εαυτόν για να κάνει το ΕΜΠ να δουλέψει, σε ένα περιβάλλον γραφειοκρατικής ασφυξίας. Αλλά μέχρις εκεί. Η κυβέρνηση τους λέει κατάμουτρα ότι δεν είναι ικανοί να έχουν άποψη για τα ζητήματα του ΕΜΠ, των πανεπιστημίων γενικότερα. Ο ρόλος τους είναι αυστηρά αυτός του διοικούμενου.

η προκλητική κατάργηση κάθε εκλογικής συμμετοχής των εργαζομένων δίνει στην υποτίμηση του ρόλου τους ένα συμβολισμό άλλων εποχών και τελείως αντίθετο της πραγματικής συμβολής τους

Για να είμαστε δίκαιοι, η κυβέρνηση «πάτησε» πάνω στην απαράδεκτη υποτίμηση του ρόλου των εργαζομένων στα πανεπιστήμια με τον νόμο Γαβρόγλου (ο οποίος εξίσωσε 10 ψήφους εργαζομένων στο Ίδρυμα με μία ψήφο ενός μέλους ΔΕΠ!). Αλλά η προκλητική κατάργηση κάθε εκλογικής συμμετοχής των εργαζομένων δίνει στην υποτίμηση του ρόλου τους ένα συμβολισμό άλλων εποχών και τελείως αντίθετο της πραγματικής συμβολής τους...

Έγινε και αυτό. Ενώ σε όλη την Ελλάδα καταργήθηκε το μέτρο της προεπιλογής υποψηφίων πρυτάνεων, ένα μεσαιωνικής αντίληψης μέτρο, στο ΕΜΠ το Συμβούλιο Ιδρύματος με «πονηριά» πρόλαβε τις εξελίξεις. Έτσι θα «απολαύσει» ακόμη και την τελευταία σταγόνα εξουσίας του. «Για το καλό μας», βεβαίως.

Για μας το κύριο πρόβλημα δεν είναι μόνο το κραυγαλέα αντιδημοκρατικό μέτρο της προεπιλογής υποψηφίων πρυτάνεων, αλλά όλη η λογική του Νόμου Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου, η οποία (ανάμεσα σε πολλά άλλα κακά) ανακηρύσσει σε «σοφούς» κάποιους εξ ημών, δίνοντάς τους παράλογες εξουσίες. Από κει και πέρα, δε θέλει και πολύ να «αρπάξει» κανείς και να το παίζει σοφός επί των υπολοίπων. Ιδιαίτερα, αν αδιαφορεί για κάθε όριο ακαδημαϊκότητας, ακόμη και σοβαρότητας (παρεμπιπτόντως, τα τελευταία «ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ» του Συμβουλίου Ιδρύματος ακούγονται αρκούντως κωμικά).

Όμως, αν το Συμβούλιο Ιδρύματος θέλει με κάθε τρόπο να επιβεβαιώσει την εξουσία του, παίζοντας το ρόλο του παιδονόμου, είναι στα δικά μας χέρια να την προστατέψουμε, αρνούμενοι να δεχθούμε την προσβλητική αυτή διαδικασία.

Για μας είναι, επίσης, εξαιρετικά αρνητικό το γεγονός του αποκλεισμού από τη διαδικασία των άλλων μερών της πολυτεχνειακής κοινότητας, των φοιτητών και εργαζομένων, για λόγους αρχής. Ειδικά στις σημερινές συνθήκες, που το Πολυτεχνείο είναι μια πυριτιδαποθήκη οξύτατων προβλημάτων, η συζήτηση και η συνεννόηση όλων των μερών είναι ο μόνος δρόμος για την επιβίωση. Όσοι φανατικά κηρύσσουν το «Νόμος και Τάξις» (επί των υπολοίπων, πάντα), ιδιοτελώς, κατά τη γνώμη μας, για να ενισχύσουν τις δικές τους θέσεις, αγνοούν το τεράστιο φορτίο αδιεξόδων και απελπισίας που γεννά η κρίση σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, και ειδικά στη νεολαία. Μια στάση επιδεικτικής αγνόησης των φοιτητών και των εργαζομένων θα γεννήσει, και δικαιολογημένα, θύελλες.

Απαιτούμε:

• Κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος- Κατάργηση του Νόμου Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου

Το Συμβούλιο Ιδρύματος του ΕΜΠ, «νεκραναστήθηκε» για να κάνει τη μοναδική δουλειά που έκανε στο ΕΜΠ τα προηγούμενα χρόνια: τον αποκλεισμό υποψηφίων και τη χειραγώγηση όποιου υπολείμματος δημοκρατίας άφηνε ο Νόμος Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου. Η Ανακοίνωση του Συμβουλίου, για μια ακόμη φορά υπερφίαλη και αυθαίρετη, θύμισε τις σκοτεινότερες μέρες των τελευταίων χρόνων, όταν το Πολυτεχνείο έμπαινε στο «γύψο».

Και καλά αυτοί αποδεικνύονται προκλητικά αμετανόητοι, η Κυβέρνηση, η οποία έχει εξαγγείλει επανειλημμένα την κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος και την αλλαγή του Νόμου τι κάνει; Γιατί καθυστερεί;

Ας μην βαυκαλίζονται από τις απίθανες κυβερνητικές παλινωδίες σε σχέση με τον Νόμο. Ο Νόμος είναι το άλλο πρόσωπο της μνημονιακής πολιτικής στα πανεπιστήμια, δηλαδή της οικονομικής κατάρρευσης, της μαζικής μετανάστευσης των αποφοίτων, της ξενοδουλείας των ελληνικών πανεπιστημίων.

Γι’ αυτό και δεν πρόκειται να επιστρέψει.

Απαιτούμε:

• Να ψηφισθεί άμεσα ο κατατεθειμένος Νόμος για την Παιδεία, που καταργεί τα αντιδημοκρατικά πραξικοπήματα.
• Να διενεργηθούν ελεύθερες πρυτανικές εκλογές στο ΕΜΠ που να εκφράζουν το σύνολο της πολυτεχνειακής κοινότητας.

Αμετανόητοι…

Οι Πρυτανικές εκλογές που έγιναν πριν λίγες ημέρες στα Πανεπιστήμια, και στο ΕΜΠ, κατήργησαν το δικαίωμα των φοιτητών και των εργαζομένων να έχουν λόγο στη διοίκηση του Ιδρύματος. Ο Νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου κλείνει πονηρά το μάτι στα μέλη ΔΕΠ, λέγοντάς τους ότι «το ΕΜΠ είναι μόνον τα μέλη ΔΕΠ» ή «οι μόνοι ικανοί να παίρνουν αποφάσεις είναι τα μέλη ΔΕΠ», για να τους αφαιρέσει, βέβαια, στη συνέχεια και αυτό το «προνόμιο», θεωρώντας τους ανίκανους να αποφασίζουν, παρά μεταξύ εντεταλμένων, προκαθορισμένων επιλογών. Αν δεχθεί κανείς μια τέτοια αντίληψη, δηλαδή, μια εγωιστική ταύτιση της πολυτεχνειακής κοινότητας με τις απόψεις και τις επιθυμίες μόνο των μελών ΔΕΠ, δεν μπορεί παρά να πυροδοτήσει αντίστοιχες συμπεριφορές («το πανεπιστήμιο υπάρχει μόνο για τους φοιτητές του» ή «τίποτε στο πανεπιστήμιο δεν μπορεί να γίνει χωρίς τους εργαζόμενους»).

Οι Πρυτανικές εκλογές αυτές σημαδεύτηκαν, επίσης, από την ιταμή συμπεριφορά του Σ.Ι. του ΕΜΠ, το οποίο κυνικά και χωρίς προσχήματα απέκλεισε υποψήφιους με φρονηματικά κριτήρια, «στήνοντας» ουσιαστικά τις εκλογές

Δεν χρειάζεται καμιά μαντική ικανότητα για να προβλέψει κανείς ότι ο μονομερής και αυταρχικός τρόπος που εισάγει ο νέος Νόμος, η αγνόηση της φωνής και της βούλησης του πολυπληθέστερου τμήματος  της ακαδημαϊκής κοινότητας, θα την κατακερματίσει ακόμη περισσότερο, θα την ωθήσει σε οξύτερες αντιθέσεις. Αν, μάλιστα, γίνει προσπάθεια επιβολής κάτω από το λάβαρο “Dura lex, sed lex” («σκληρός νόμος, αλλά νόμος»)  θα είναι σαν να προσπαθείς να σβήσεις τη φωτιά, ρίχνοντας βενζίνη. Η δημοκρατία, η βαθειά και ουσιαστική δημοκρατία, η συζήτηση, η κατανόηση, ειδικά των φοιτητών που βρίσκονται σε αδιέξοδα πρωτοφανή για τη γενιά μας, μπορούν να προσφέρουν στο ΕΜΠ την ενότητα και την ομοψυχία που χρειάζεται σήμερα, περισσότερο από κάθε φορά, και όχι ο βούρδουλας.

Οι Πρυτανικές εκλογές αυτές σημαδεύτηκαν, επίσης, από την ιταμή συμπεριφορά του Σ.Ι. του ΕΜΠ (όπως, επίσης, και των Σ.Ι...