Απολύσεις tagged posts

Τώρα είναι η ώρα!

Τις τελευταίες ημέρες όλοι παρακολουθήσαμε ένα κυνικό και αλαζονικό παιχνίδι με τις τύχες εκατοντάδων εργαζομένων από πλευράς Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, προκειμένου να αναχαιτίσει το μαζικό και ενωτικό κίνημα εργαζομένων, φοιτητών και μελών ΔΕΠ που αναπτύσσεται στα ΑΕΙ, με στόχο την απόκρουση του επαχθούς μέτρου της διαθεσιμότητας – απολύσεων. Οι υποσχέσεις για εξασφάλιση του απαραίτητου χρόνου ώστε να τεκμηριωθούν οι αδιαμφισβήτητες ελλείψεις προσωπικού των ΑΕΙ, για κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων εξειδικευμένου προσωπικού από τους υφιστάμενους εργαζόμενους, και πολλές άλλες, μετατράπηκαν εν μία νυκτί σε ωμό εκβιασμό για κατάργηση οργανικών θέσεων στα ΑΕΙ μέσω Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ) προκειμένου να υλοποιηθεί πάση θυσία η εξαγγελθείσα διαθεσιμότητα. Το Υπουργείο Παιδείας, 24 ώρες μετά τη «συζήτηση επί μηδενικής βάσης», ευθυγραμμίστηκε πλήρως με την κοινή προθεσμία για την κατάρτιση της λίστας των διαθεσιμοτήτων μέσα σε δύο εβδομάδες από σήμερα (28/9)! Πιέζει, μάλιστα, αυτό να γίνει με την πλήρη συναίνεση- συνενοχή των Ιδρυμάτων: απαιτεί τη Δευτέρα 16/9/2013 να δοθούν όλα τα απαιτούμενα στοιχεία.

Το Διευρυμένο Συντονιστικό Όργανο της Συνόδου των Πρυτάνεων φαίνεται να ενδίδει σε αυτό. Στις δύο τελευταίες ανακοινώσεις του (11/9 και 13/9/2013) αντί να καταδικάσει την κυβερνητική πολιτική που προκαλεί συνεχή συντριπτικά χτυπήματα στη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση, αντί να προτείνει μέτρα αντίδρασης, αντί να καλέσει το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας σε κοινό αγώνα και να συμπλεύσει με τη γενικευμένη αντίδραση που έχει αναπτυχθεί, δήλωσε ότι «… (τα Πανεπιστήμια) ανταποκρίνονται στην υποβολή των σχεδίων αξιολόγησης…», έστω και σε αυτή την «…προτεινόμενη ανορθόδοξη ‘fast track’ διαδικασία…». Καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές στην ιστορία του δημόσιου πανεπιστημίου. Η στάση του δεν θα ξεχαστεί.

Το ΕΜΠ στάθηκε στην πρώτη γραμμή αυτής της κρίσιμης μάχης...

Περισσοτερα...

Πόσο μακριά είναι οι διαθεσιμότητες των μελών ΔΕΠ; (Σήμερα εσείς, αύριο εμείς…)

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών ήταν καταιγιστικές και διέλυσαν όλες τις αυταπάτες. Όπως αποκάλυψαν υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων στην τελευταία Σύνοδο των Πρυτάνεων, υπήρξαν σκέψεις, τον Ιούνιο που πέρασε, για ένταξη των μελών ΔΕΠ στο τρέχον κύμα διαθεσιμότητας προκειμένου να καλυφθεί ο αριθμός των 1700 διαθεσιμοτήτων – απολύσεων από τα ΑΕΙ. Τελικά, αποφασίστηκε να αφεθεί για αργότερα. Όχι για πολύ αργότερα, όμως… Τα ποσοστά μείωσης του ΔΕΠ σύμφωνα με πληροφορίες που «διαρρέουν» θα ανέλθουν στο 40% του υπηρετούντος προσωπικού μέχρι το 2015!

«Φήμες…», ίσως σκεφτεί κάποιος. Αν όμως διδαχτήκαμε κάτι τα τρία χρόνια των Μνημονίων είναι ότι όλα ξεκινούν ως φήμες, μετά εμφανίζονται ως προτάσεις και, τέλος, υλοποιούνται με τον πλέον κυνικό τρόπο. Ποιος φανταζόταν, για παράδειγμα, ότι χιλιάδες ασθενείς θα έμπαιναν σε «καθεστώς μετακίνησης», κατακαλόκαιρα, προκειμένου να τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας χιλιάδες νοσοκομειακοί υπάλληλοι; Ποιος φανταζόταν, μόλις ένα μήνα πριν, ότι το 50% και πλέον του υποστηρικτικού προσωπικού του ΕΜΠ θα ενταχθεί σε καθεστώς διαθεσιμότητας και από εκεί, άγνωστος αριθμός, θα πεταχτεί στον Καιάδα της απόλυσης; Κανείς! Για τον απλούστατο λόγο ότι κάθε νοήμων άνθρωπος αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι το ΕΜΠ δεν μπορεί να λειτουργήσει, ούτε καν να υπολειτουργήσει, με μια τέτοια προκρούστεια περικοπή. Και όμως προωθείται άμεσα.

Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η κλασική μεθοδολογία των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων έχει ήδη μπει σε εφαρμογή. Υλοποιήθηκε ο πρώτος γύρος του σχεδίου ΑΘΗΝΑ και θα ακολουθήσει, κατά δήλωση του Υπουργείου Π&Θ και δεύτερος, πιο σαρωτικός. Αυξήθηκε, αθόρυβα, κατά δύο ώρες (ποσοστιαία 30% και πλέον) ο ελάχιστος αριθμός ωρών διδασκαλίας εβδομαδιαίως. Και οι δύο αυτές πρακτικές, συγχωνεύσεις – καταργήσεις μονάδων και αύξηση των ωρών διδασκαλίας, εφαρμόστηκαν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και είχαν ως αποτέλεσμα να τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας – απόλυσης χιλιάδες εκπαιδευτικοί. Καρμπόν!  Αντίστοιχη ήταν, εξάλλου, η εμπειρία στην κοντινή Ιταλία, καθώς τα δημοσιονομικά μέτρα (Άρθρο 66 του Ν. 133/2008, όπως τροποποιήθηκε από το Ν. 1/2009) και η «μεταρρύθμιση» Gelmini (Ν. 240/2010) οδήγησαν σε σημαντικές μειώσεις μόνιμου διδακτικού προσωπικού των ΑΕΙ, ενώ στον εκπαιδευτικό τομέα, συνολικά, οι απώλειες θέσεων εργασίες εκτιμώνται σε 130...

Περισσοτερα...

Ανοικτή επιστολή σε γονείς και πρωτοετείς φοιτητές ΕΜΠ από Καθηγητές και Εργαζόμενους στο ΕΜΠ

Αθήνα, 6 Σεπτεμβρίου 2013

Αγαπητοί γονείς, αγαπητοί φοιτητές και φοιτήτριες,

Εμείς, καθηγητές και εργαζόμενοι στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, σας καλωσορίζουμε στο μεγαλύτερο και αρχαιότερο τεχνολογικό ίδρυμα της χώρας. Σας συγχαίρουμε, φοιτητές, φοιτήτριες και τους γονείς που σας στήριξαν, καθώς γνωρίζουμε καλά, πόσο κοπιάσατε για να κάνετε πράξη το όνειρο σας, να σπουδάσετε σε ένα καλό δημόσιο, διεθνούς κύρους, ελληνικό πανεπιστήμιο.

Σήμερα, την ώρα που στο Ίδρυμα μας ετοιμαζόμαστε να ξεκινήσουμε το ακαδημαϊκό έτος, να εγγράψουμε τους νεοεισαχθέντες προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές του, να αποχαιρετήσουμε τους επιτυχημένους διπλωματούχους του, να αρχίσουμε το νέο πρόγραμμα σπουδών, να ανοίξουμε τις αίθουσες διδασκαλίας και τα εργαστήρια, συνέβη κάτι περίεργο και δραματικό ταυτόχρονα.

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως θέτει σε διαθεσιμότητα 550 εργαζόμενους μας διοικητικούς υπαλλήλους. Δηλαδή το 65% του διοικητικού προσωπικού. Την ίδια στιγμή προαναγγέλλει την διαθεσιμότητα του 40% των καθηγητών, στο επόμενο έτος. Με λίγα λόγια φαίνεται να θέλει να μειώσει το μέγεθος του Πολυτεχνείου στο μισό. Τις οικονομικές δυνατότητες μας τις έχει ήδη μειώσει κάτω από μισό. Τα κονδύλια για τα μαθήματα, για τα κτίρια, για τις βιβλιοθήκες, για τους μισθούς. Παράλληλα απέλυσε τους συμβασιούχους διδάσκοντες, αρνείται επί χρόνια να διορίσει τους νεοεκλεγμένους λέκτορες και καθηγητές, ενώ οι σχολές αιμορραγούν από τις συνταξιοδοτήσεις. Και κάτι χειρότερο από αυτό. Κατέσχεσε πριν λίγο καιρό 30 εκατομμύρια ευρώ, από τα αποθεματικά της έρευνας. Χρήματα που δεν μας είχε δώσει η κυβέρνηση, αλλά είχαμε εξασφαλίσει μόνοι μας ∙  διδάσκοντες, νέοι ερευνητές και η διοίκηση μας, μέσω ευρωπαϊκών ή ελληνικών ερευνητικών προγραμμάτων, χρήματα δηλαδή, που εμείς είχαμε φέρει εδώ, και τα οποία ανακυκλώναμε στις σπουδές, στις υποτροφίες, στις εκπαιδευτικές και ερευνητικές υποδομές.

Και όμως η κυβέρνηση δεν θέλει να μειώσει το μέγεθος του Πολυτε...

Περισσοτερα...

Αντίσταση τώρα!

Δυο δραματικά γεγονότα σφραγίζουν την έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς, προμηνύοντας με τους χειρότερους οιωνούς την εξέλιξή της.

Η επιδεικτική, σχεδόν «θεατρική», απρόκλητη και απρόσκλητη παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου στο ΕΜΠ κατακαλόκαιρα και η ανακοίνωση με διαδικασίες “fast track” 1700 διαθεσιμοτήτων – απολύσεων στα ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Το πανεπιστημιακό άσυλο, και μάλιστα ο ιστορικός χώρος του Πολυτεχνείου, είναι χαραγμένος στο συλλογικό υποσυνείδητο ως μια ιερή εστία αμφισβήτησης και αγώνων. Προσβεβλημένο και σκουριασμένο ίσως από τη συστηματική επιχείρηση φθοράς του από τους κρατούντες επί δεκαετίες, είναι ακόμη ζωντανό και ισχυρό, όπως όλα τα σύμβολα των καλύτερων στιγμών του λαού και της νεολαίας μας. Και πάντα “επικίνδυνο”.  Ιδιαίτερα σε μια από τις σκοτεινότερες περιόδους της ελληνικής ιστορίας, όταν μια ολόκληρη κοινωνία συμπιέζεται μέχρις ασφυξίας, μέχρις εξαθλίωσης. Γι’ αυτό και θέλουν να εξουδετερωθεί. Ξέρουν πολύ καλά ότι σε τέτοιες στιγμές οι υπόγειες διαδρομές μέχρι το «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» γρήγορα ξανα-ανακαλύπτονται και απειλούν να διαλύσουν τα δεσμά του φόβου που κρατούν δεμένη την ελληνική κοινωνία. Πάντως, όποιος ξέρει λίγη ιστορία θα πρέπει να γνωρίζει ότι τα σύμβολα δεν καταργούνται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και αστυνομικές επιχειρήσεις. Η ανατριχιαστική εικόνα πάνοπλων αστυνομικών να ελέγχουν ακόμη και τα καμαρίνια όπου εκτελούνται οι διπλωματικές εργασίες φοιτητών του ΕΜΠ θα φέρει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που ελπίζουν.

Υπάρχει, όμως, και ένας πρόσθετος σημαντικός λόγος για την καλοκαιριάτικη «επίδειξη πυγμής» της κυβέρνησης.  Όχι, βέβαια, το φαρισαϊκό «να παραδοθούν δυο αίθουσες στην Πρυτανεία» από μια κυβέρνηση που κυνικά εγκαταλείπει ολοκληρωτικά το δημόσιο πανεπιστήμιο στο μαρασμό και την παρακμή, αλλά για να παρουσιαστούν τα πανεπιστήμια ως «κέντρα ανομίας και παρανομίας» και να εξουδετερωθούν οι αντιδράσεις τους στο νέο συντριπτικό χτύ...

Περισσοτερα...

Ο ρόλος του υποστηρικτικού προσωπικού των ΑΕΙ και η «ωρολογιακή βόμβα» των διαθεσιμοτήτων

Δ. Δαμίγος, Επίκ. Καθηγητής ΕΜΠ

Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τις ανακοινώσεις για το νέο «κύμα» διαθεσιμότητας που αφορά, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, 1.765 υπαλλήλους (κυρίως ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου) των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, αναζωπυρώθηκε μια – υφέρπουσα – συζήτηση αναφορικά με την αναγκαιότητα και το πλήθος του υποστηρικτικού προσωπικού[1] των ΑΕΙ. Όχι τυχαία, η συζήτηση αυτή πηγάζει βασικά από κυβερνητικούς κύκλους και, σε ορισμένες περιπτώσεις, βρίσκει ένθερμους υποστηρικτές κι εντός των ΑΕΙ, κυρίως από μέλη ΔΕΠ.

τα ελληνικά ΑΕΙ λειτουργούν, σήμερα, όχι απλά με πολύ χειρότερους όρους από αυτά της αλλοδαπής αλλά σε οριακές συνθήκες ως προς το σκοπό που καλούνται να επιτελέσουν. Κι αυτό επιτυγχάνεται χάρη στο μεράκι, στο φιλότιμο, στην αυταπάρνηση του διδακτικού, ερευνητικού και υποστηρικτικού προσωπικού των Ιδρυμάτων.

Μάλιστα, το Υπουργείο σε πρόσφατο έγγραφό του (το υπ’ αριθμ. 113287/14-8-2013/ΙΒ) επικαλείται κάποια αόριστα ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια και κάποιους ποσοτικούς και ποιοτικούς δείκτες (μία Διεύθυνση Διοικητικών Υπηρεσιών ανά Σχολή, η οποία θα στελεχώνεται με 12 εργαζόμενους). Από τα δεδομένα αυτά και διάφορες «διαρροές», η εικόνα που διαμορφώνεται είναι τουλάχιστον εφιαλτική: μεταξύ 30% και 70% του υπηρετούντος προσωπικού φέρεται να οδηγείται σε διαθεσιμότητα και από εκεί στον προθάλαμο της απόλυσης!

Αν μπορέσει κάποιος να προσπεράσει την ανθρώπινη διάσταση αυτής της τραγωδίας (πράγμα ομολογουμένως δύσκολο, καθώς με τους ανθρώπους αυτούς έχουμε πολυετείς κοινές διαδρομές και αγωνίες μέσα στο Ίδρυμα) και τις πολιτικές πτυχές του προβλήματος υιοθετώντας το πλέον κοινότοπο «επιχείρημα» που δημιουργεί ο κοινωνικός αυτοματισμός («ξέρετε πόσοι άνθρωποι έχουν χάσει τη δουλειά τους στον ιδιωτικό τομέα;»), τότε μια «τεχνοκρατική» προσέγγιση θα πρέπει να δώσει απάντηση σε δύο βασικά ερωτήματα, αξιοποιώντας και τη διεθνή εμπειρία:

(α)   Ποια είναι η σημασία του υποστηρικτικού προσωπικού στη διοικητι...

Περισσοτερα...