Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών ήταν καταιγιστικές και διέλυσαν όλες τις αυταπάτες. Όπως αποκάλυψαν υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων στην τελευταία Σύνοδο των Πρυτάνεων, υπήρξαν σκέψεις, τον Ιούνιο που πέρασε, για ένταξη των μελών ΔΕΠ στο τρέχον κύμα διαθεσιμότητας προκειμένου να καλυφθεί ο αριθμός των 1700 διαθεσιμοτήτων – απολύσεων από τα ΑΕΙ. Τελικά, αποφασίστηκε να αφεθεί για αργότερα. Όχι για πολύ αργότερα, όμως… Τα ποσοστά μείωσης του ΔΕΠ σύμφωνα με πληροφορίες που «διαρρέουν» θα ανέλθουν στο 40% του υπηρετούντος προσωπικού μέχρι το 2015!
«Φήμες…», ίσως σκεφτεί κάποιος. Αν όμως διδαχτήκαμε κάτι τα τρία χρόνια των Μνημονίων είναι ότι όλα ξεκινούν ως φήμες, μετά εμφανίζονται ως προτάσεις και, τέλος, υλοποιούνται με τον πλέον κυνικό τρόπο. Ποιος φανταζόταν, για παράδειγμα, ότι χιλιάδες ασθενείς θα έμπαιναν σε «καθεστώς μετακίνησης», κατακαλόκαιρα, προκειμένου να τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας χιλιάδες νοσοκομειακοί υπάλληλοι; Ποιος φανταζόταν, μόλις ένα μήνα πριν, ότι το 50% και πλέον του υποστηρικτικού προσωπικού του ΕΜΠ θα ενταχθεί σε καθεστώς διαθεσιμότητας και από εκεί, άγνωστος αριθμός, θα πεταχτεί στον Καιάδα της απόλυσης; Κανείς! Για τον απλούστατο λόγο ότι κάθε νοήμων άνθρωπος αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι το ΕΜΠ δεν μπορεί να λειτουργήσει, ούτε καν να υπολειτουργήσει, με μια τέτοια προκρούστεια περικοπή. Και όμως προωθείται άμεσα.
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η κλασική μεθοδολογία των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων έχει ήδη μπει σε εφαρμογή. Υλοποιήθηκε ο πρώτος γύρος του σχεδίου ΑΘΗΝΑ και θα ακολουθήσει, κατά δήλωση του Υπουργείου Π&Θ και δεύτερος, πιο σαρωτικός. Αυξήθηκε, αθόρυβα, κατά δύο ώρες (ποσοστιαία 30% και πλέον) ο ελάχιστος αριθμός ωρών διδασκαλίας εβδομαδιαίως. Και οι δύο αυτές πρακτικές, συγχωνεύσεις – καταργήσεις μονάδων και αύξηση των ωρών διδασκαλίας, εφαρμόστηκαν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και είχαν ως αποτέλεσμα να τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας – απόλυσης χιλιάδες εκπαιδευτικοί. Καρμπόν! Αντίστοιχη ήταν, εξάλλου, η εμπειρία στην κοντινή Ιταλία, καθώς τα δημοσιονομικά μέτρα (Άρθρο 66 του Ν. 133/2008, όπως τροποποιήθηκε από το Ν. 1/2009) και η «μεταρρύθμιση» Gelmini (Ν. 240/2010) οδήγησαν σε σημαντικές μειώσεις μόνιμου διδακτικού προσωπικού των ΑΕΙ, ενώ στον εκπαιδευτικό τομέα, συνολικά, οι απώλειες θέσεων εργασίες εκτιμώνται σε 130.000.
Αν διδαχτήκαμε κάτι τα τρία χρόνια των Μνημονίων είναι ότι κανείς δεν είναι ασφαλής. Σήμερα εγώ, αύριο εσύ… Ή το αντίστροφο.
Ο αγώνας που δίνουν, σήμερα, οι εργαζόμενοι του ΕΜΠ είναι και δικός μας αγώνας. Είναι και δικό μας καθήκον. Για την προστασία της ποιότητας των σπουδών του ΕΜΠ και του αγαθού της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης, αλλά και για την υπεράσπιση της ίδιας μας της ζωής. Ο αγώνας αυτός πρέπει να δοθεί από όλους μαζί, αποφασιστικά και με τη μέγιστη δυνατή ενότητα.
Ήδη, οι Σύλλογοι ΔΕΠ, ΕΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ και φοιτητικοί σύλλογοι του ΕΜΠ έχουν εκφράσει τη συμπαράστασή τους στον αγώνα των εργαζομένων, ενώ και η Σύγκλητος του Ιδρύματος επεσήμανε ότι: «…οποιαδήποτε απομάκρυνση, μέσω διαθεσιμότητας, των Διοικητικών Υπαλλήλων (Μονίμων ή ΙΔΑΧ), θα έχει ανεπίστρεπτα αρνητικές συνέπειες για το εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο του Πολυτεχνείου, το οποίο, όπως επισημαίνει η Σύγκλητος με την από 25/07/2013 απόφασή της, ότι θα ‘οδηγηθεί πρακτικά σε αδυναμία λειτουργίας’…». Σε αντίστοιχο κλίμα είναι και η επιστολή των εννέα (9) Κοσμητόρων του ΕΜΠ προς τον Πρύτανη του Ιδρύματος (6/9/2013).
Μόνο το Σ.Ι. σιωπά… Απλή (και τρομακτική) αδιαφορία ή ένοχη σιωπή;
Το Σ.Ι. στην απόφαση της 2ης Συνεδρίασής του (25/2/2013) ανέφερε ότι «…η προτεινόμενη δομή για το ΕΜΠ, αποτελεί μία προσωρινή λύση…» και ότι «…θεωρεί στόχο πρώτης προτεραιότητας την αναδιάρθρωση των Σχολών του ΕΜΠ…». Σε ένα απογυμνωμένο από υποστηρικτικό προσωπικό ΕΜΠ, που θα αδυνατεί εκ των πραγμάτων να υποστηρίξει 9 Σχολές, η κατάργηση/συγχώνευση Σχολών θα παρουσιαστεί ως λύση επιβεβλημένη. Και ακολούθως, ως φυσική συνέχεια, ένα σημαντικό ποσοστό των μελών ΔΕΠ θα μπορεί να χαρακτηριστεί εύκολα ως «πλεονάζον».
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες… Το αύριο γίνεται σήμερα πριν προλάβουμε να αντιληφθούμε τι συμβαίνει. Όμως, πλέον, γνωρίζουμε το αύριο. Γι’ αυτό και δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Από κανέναν. Γι’ αυτό και η απάντησή μας πρέπει να δοθεί σήμερα, από κοινού με όλους τους εργαζόμενους και τους φοιτητές, και να είναι αντίστοιχη της απειλής που δεχόμαστε. Μόνο έτσι μπορεί να στηθεί ένα αποτελεσματικό τείχος προστασίας της εργασιακής μας υπόστασης και της αξιοπρέπειάς μας. Μόνο έτσι, τελικά, θα διαφυλάξουμε για τις επόμενες γενιές το αγαθό της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης.
ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΟΝΤΕΣ στη Γ.Σ. του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΕΠ ΕΜΠ, τη ΔΕΥΤΕΡΑ 9/9/2013
Προσφατα Σχολια