Ποια είναι η απάντηση, λοιπόν, στην παιδική παροιμία «κλειδώνω, μανταλώνω, ο κλέφτης είναι μέσα»; Ο ήλιος! Ό,τι και να κάνεις δεν μπορείς να τον κλείσεις «εκτός». Θα βρει τρόπο να μπει, και να διαλύσει τα σκοτάδια.
Ο ήλιος της φοιτητικής αμφισβήτησης και της κοινωνικής αντίστασης διαλύει τα σκοτάδια της συντήρησης, της τάχα ουδετερότητας της επιστήμης και της κοινωνικής αδιαφορίας στο διαρκές και απάνθρωπο έγκλημα που συντελείται στη Γάζα. Ένα μετά το άλλο τα «άβατα» ενδίδουν στη νεανική ορμή- όπως και τόσες άλλες φορές στο παρελθόν. Columbia, New York University, ΜΙΤ, Tufts, Brown, Yale, Humbolt, Harvard και δεκάδες άλλα (Πηγή: Associated Press) συγκλονίζονται από πολυήμερες καταλήψεις, γεμίζουν παλαιστινιακές σημαίες. Τι κι αν χρησιμοποίησαν κάθε μέσο για να καταστείλουν τις κινητοποιήσεις, από απολύσεις πρυτάνεων γιατί κατηγορήθηκαν ως υποχωρητικοί έναντι των κινητοποιήσεων έως ωμή αστυνομική βία (100 συλλήψεις στο Columbia, 133 στο New York κ.λπ.).

Αλλά ας έρθουμε στα δικά μας. Τι άραγε σκέφτονται, τώρα, όλοι εκείνοι που μηρυκάζουν τις χιλιοδιαψευσμένες απόψεις ότι «οι φοιτητικές καταλήψεις είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο»; Αλλά και τι άραγε πιστεύουν ότι θα καταφέρουν με μέτρα όπως ο περιορισμός της λειτουργίας των πανεπιστημιακών χώρων στις εργάσιμες μέρες και ώρες – και αποκλειστικά για τα μαθήματα –, εκτός από να συσσωρεύουν την οργή όλων αυτών που νοιώθουν ασφυκτικά στο σήμερα και θέλουν να αναζητήσουν διεξόδους, απαγορεύοντας την ύπαρξη τους εντός των πανεπιστημιακών χώρων; Οι τελευταίες συνεχόμενες αποφάσεις της Πρυτανείας του ΕΜΠ για κλείσιμο των χώρων του ιστορικού ΕΜΠ, αλλά και στο πάνω Πολυτεχνείο –πάντα στο όνομα της «ασφάλειας» –, ακριβώς γιατί συντονίζονται με πολλές άλλες αντίστοιχες πανελλαδικά μαρτυρούν ότι είναι κεντρικής έμπνευσης («κατά παραγγελία» δηλαδή), χωρίς αυτό να σημαίνει καθόλου ότι οι ευθύνες για την αλλαγή στον κοινωνικό ρόλο που πάντα έπαιζαν τα πανεπιστήμια δεν παραμένουν ακέραιες. Σε αυτό προστίθεται, επίσης, η βίαιη αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να εργαζόμαστε και να δημιουργούμε που δεν περιορίζεται (καλώς ή κακώς!) στο πενθήμερο-οκτάωρο...

Άλλη μια φριχτή γυναικοκτονία συγκλόνισε την κοινή γνώμη.

Η Κυριακή, γενναία και μεγαλόκαρδη μέχρι την τελευταία της στιγμή, δεν θέλησε να κάνει μήνυση στον μετά από λίγη ώρα δολοφόνο της. Αλλά, δεν θα υπέμενε και τη βία έναντι της προσωπικής της επιλογής, της προσωπικής της ελευθερίας. Ζήτησε μόνο την προστασία της Πολιτείας. Έφθασε μέχρι το αστυνομικό τμήμα (πόσο θάρρος απαιτούσε ακόμη κι αυτό…), κατήγγειλε την απειλή και ζήτησε την προστασία της αστυνομίας για να φθάσει σπίτι της. Λίγα λεπτά αργότερα, μόνη κι ανυπεράσπιστη, έπεφτε νεκρή έξω ακριβώς από το φυλάκιο του αστυνομικού τμήματος. Θύμα όχι μόνο ενός άνδρα που δεν «ανέχτηκε» την προσωπική της επιλογή και την έκανε να «πληρώσει», αλλά και μια αστυνομίας ανίκανης, κωφής και αδιάφορης έναντι της άμεσης και προφανούς απειλής και ενός ολόκληρου συστήματος-παχύδερμου έναντι τόσο της ακραίας όσο και της καθημερινής έμφυλης βίας. Ο δε Υπουργός Προστασίας του Πολίτη (όχι και τόσο όταν αυτός είναι θηλυκού γένους), «καταλαβαίνει» τον όρο γυναικοκτονία αλλά δεν είναι… σίγουρος ότι αυτό θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με ειδικό τρόπο, νομικά. Πόσες ακόμη γυναίκες πρέπει να πέσουν νεκρές για να το καταλάβει, κι αυτός και η κυβέρνησή του και το σύνολο του πολιτικού συστήματος;

Το στομάχι-κόμπος σε όλους μας. Αλλά, φευ, η Κυριακή δεν γυρνάει πίσω. Ας το έχουμε κατά νου και όλοι εμείς όταν παθητικά ανεχόμαστε στερεότυπα, όταν τρέφουμε το θεριό των έμφυλων διακρίσεων με τάχα «άκακα» αστειάκια, όταν κλείνουμε τα μάτια απέναντι σε διακρίσεις έναντι των γυναικών, έναντι του μισού ανθρώπινου πληθυσμού.

03.04.2024

Υ.Γ. Αποχαιρετούμε με βαθιά θλίψη την αγαπημένη μας συνάδελφο Αγνή Παπαϊωάννου που «έφυγε» χθες, στο έργο της οποίας το ζήτημα της έμφυλης διάστασης στον σχεδιασμό του χώρου είχε μια μόνιμη και σταθερή θέση.

Γυναικοκτονία σε κοινή (αστυνομική) θέα

Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την «ιστορική μεταρρύθμιση» της ίδρυσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ακόμη κι αν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις φίλιων σε αυτήν μέσων, που πραγματοποιήθηκαν μετά την ψήφιση του νόμου, δείχνουν την αντιστροφή μιας ισχνής μέχρι τώρα πλειοψηφίας «υπέρ» των ιδιωτικών πανεπιστημίων σε «κατά». Με ισχυρότατα ποσοστά «κατά» στους νέους ανθρώπους και στις παραγωγικές ηλικίες. Με πλήρη πολιτική απομόνωση της ΝΔ κατά την ψήφιση.

Η κυβέρνηση υπέστη μια σημαντική πολιτική ήττα. Η κλασική συνταγή της αντιστροφής της πραγματικότητας μέσω ενός επικοινωνιακού blitzkrieg δεν έπιασε. Η επί χρόνια απαξίωση και προσβολή των δημοσίων πανεπιστημίων και των Ελλήνων πανεπιστημιακών, η προκλητική προσπάθεια να εμφανιστεί το νομοσχέδιο ως κίνηση «για το καλό μας», οι πηχυαίοι τίτλοι για τα μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού που αδημονούν να έρθουν στην Ελλάδα (χωρίς ονόματα, βεβαίως) δεν μπόρεσαν αυτή τη φορά να κάνουν την δουλειά. Ίσως, γιατί η ελληνική κοινωνία, που είναι διατεθειμένη να υποστεί κάθε θυσία για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών της, να συνειδητοποίησε ότι κι αυτό βγαίνει, κυνικά, στο σφυρί.

Αλλά, τίποτε από αυτά δεν θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχαν οι μεγάλες κινητοποιήσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας και πρώτα απ’ όλα των φοιτητών. Στην πιο δύσκολη περίοδο, εν μέσω εξεταστικής, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες άλλαξαν προτεραιότητες. Με πραγματικές απώλειες στη «βολή τους» ξεκίνησαν ένα δυναμικό αγώνα για την υπεράσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους, για το μέλλον τους. Έσπασαν τη συσσωρευμένη τηλε-απάθεια, γέμισαν τα αμφιθέατρα ξανά, γέμισαν τους δρόμους, κονιορτοποίησαν την προπαγάνδα των «μειοψηφιών», αντιστάθηκαν με τόλμη στον ανοιχτό και κρυφό αυταρχισμό. Είπαν «είμαστε εδώ» με τον πιο εμφατικό τρόπο. Και σε αυτό δεν υπάρχει undo, φίλοι της ψηφιακής αποχαύνωσης.

Η κυβέρνηση το φυσάει και δεν κρυώνει. Και μόλις άδειασαν οι δρόμοι βγάζει όλη την εκδικητική της μανία...

Η Α-ΚΙΜΔΕΜΠ συνεχίζει την τακτική της προκλητικής αγνόησης της θέλησης 89 συναδέλφων  και του Καταστατικού που την υποχρεώνει να την ακολουθήσει.

Πιστεύαμε ότι μετά την παταγώδη αποτυχία της κίνησης να νομιμοποιήσει τις αντικαταστατικές της ενέργειες μέσω μιας Συνέλευσης-«φάρσας» (συμμετείχαν λιγότεροι από 40 συνάδελφοι, μαζί με αυτούς που συμμετείχαν για να καταγγείλουν τις ενέργειες αυτές) θα είχαν βγάλει τα ανάλογα συμπεράσματα και θα ακολουθούσαν, έστω και την ύστατη στιγμή, το Καταστατικό, την ακαδημαϊκή δεοντολογία, ακόμη και την απλή λογική.

Εις μάτην… Στην νέα πρόταση για δια ζώσης ΓΣ τη Δευτέρα ή την Τρίτη, τα μέλη του ΔΣ της Α-ΚΙΜΔΕΜΠ με προκλητικές δικαιολογίες, ότι «το προσωπικό τους πρόγραμμα δεν επιτρέπει τις επόμενες τρεις ημέρες  κάποια συνεδρίαση για το ΔΣ του Συλλόγου» (μήπως να γενίκευαν την δικαιολογία για όλο το διάστημα μέχρι την ψήφιση του ν/σ ώστε να μην χρειάζεται κάθε φορά να εφευρίσκουν καινούριες αστείες δικαιολογίες;), ότι οι 89 συνάδελφοι που υπέγραψαν δεν εκφράζουν τον Σύλλογο τον οποίο εκφράζει η σιωπηρή πλειοψηφία των 240-89 συναδέλφων που δεν υπέγραψαν (άραγε γιατί δεν ισχύει το ίδιο και για τη Συνέλευση-«φάρσα» και για τους 240-38 συναδέλφους που δεν συμμετείχαν;) και άλλα φαιδρά, αρνήθηκαν να συγκληθεί το ΔΣ. Προς τι ο πανικός για μια δια ζώσης ΓΣ; Κι ακόμη, επίμονα, δεν αναγνωρίζουν τον αριθμό των 89 συναδέλφων γιατί κάποιοι από αυτούς δεν έχουν ακόμη «ταμειακώς τακτοποιηθεί»(!), κρατώντας, όσο μπορούν ακόμη, κλειστό τον Σύλλογο. «Το γαρ πολύ της θλίψεως…»

Η Α-ΚΙΜΔΕΜΠ, απομονωμένη από τη συντριπτική πλειοψηφία της πολυτεχνειακής κοινότητας που διαφωνεί με το νομοσχέδιο, τάσσει εαυτήν στην υπεράσπιση του καθήκοντος των ελάχιστων απωλειών για την κυβέρνηση. Δυστυχώς, με κάθε κόστος. Αλήθεια, πώς θα κοιτάζουν στα μάτια αυτούς που ζητούν ενεργή δραστηριοποίηση του Συλλόγου σε μια ιστορική μάχη και αυτοί προκλητικά τους αγνοούν; Αδιαφορούν για το γεγονός ότι το ΔΣ, και ειδικά ο ρόλος του Προέδρου, πέφτει σε πλήρη ανυποληψία μετά τη χονδροειδή παράκαμψη του Καταστατικού; Το θέμα προφανώς δεν είναι η ερμηνεία του Καταστατικού. Είναι αν θα υπάρχει Σύλλογος που θα αποφασίζει με δημοκρατικές διαδικασίες και δικλείδες ασφάλειας έναντι παρεκτροπών ή ένα ΔΣ θα τον βάλει ετσιθελικά στον πάγο...

Η παράταξη Α-ΚΙΜΔΕΜΠ, η οποία έλαβε την πέμπτη έδρα στο ΔΣ του ΣΔΕΠ για 6 ψήφους, για μια ακόμη φορά, μεσούσης μιας βαθιάς κρίσης στον πανεπιστημιακό χώρο, με ευθύνη της κυβέρνησης, θεώρησε ότι τα μέλη ΔΕΠ του Συλλόγου δεν έχουν κανένα λόγο να συζητήσουν και να αποφασίσουν για το τι δέον γενέσθαι με την επίσημη θεσμοθέτηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Προκλητικό, και πρέπει να δώσουν εξηγήσεις για αυτό.
Όμως, το Καταστατικό του Συλλόγου, όπως όλα τα καταστατικά συλλογικών φορέων στον κόσμο, προστατεύει τον Σύλλογο από αποφάσεις που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη διάθεση του σώματος. Σύμφωνα με το Άρθρο 20, παρ. 2, το Δ.Σ. ή ο Πρόεδρος είναι υποχρεωμένοι να συγκαλέσουν έκτακτη Γ.Σ. αν αυτό ζητηθεί εγγράφως από το 1/5 των μελών του Συλλόγου μέσα σε 3 εργάσιμες μέρες από την υποβολή στο Δ.Σ., τον Πρόεδρο ή τον Αντιπρόεδρο, του αιτήματος.
Μέσα σε λιγότερο από δύο ημέρες, και για δεύτερη φορά, συλλέχθηκαν σχεδόν διπλάσιες υπογραφές από αυτές που το Καταστατικό απαιτεί για σύγκληση έκτακτης ΓΣ δια ζώσης, όπως το Καταστατικό ορίζει, την Παρασκευή 01.03.24 στις 12:00. Και αντί η Α-ΚΙΜΔΕΜΠ να βγάλει τα πρέποντα συμπεράσματα για την απόσταση που την χωρίζει από το σώμα των μελών ΔΕΠ, έχοντας αποφασίσει να κάνει τα πάντα για να πέσει η κριτική στην κυβέρνηση «στα μαλακά», σε βαθμό έκθεσης, συνεχίζει στον ίδιο δρόμο. Όψιμα, αυτοί που δεν ήθελαν καθόλου τη ΓΣ κόπτονται δήθεν για τη μαζικότητά της, προφασίζονται εμπόδια από το συμβολικό κλείσιμο του ΕΜΠ και την πορεία στου Ζωγράφου – το οποίο όπως συζητήθηκε στους φορείς δεν αφορά καθόλου τις συνδικαλιστικές δράσεις συλλόγων – κλπ. και θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα, ως πλειοψηφία στο ΔΣ, να επιβάλουν και ώρα (Παρασκευή απόγευμα στις 17:00 – μάλιστα με το απαράδεκτο για τον συνδικαλισμό επιχείρημα «σε ώρα που δεν εμποδίζει καμμιά άλλη υποχρέωσή μας στο ΕΜΠ») και τρόπο (διαδικτυακά), προσβάλλοντας ευθέως τους 89 – μέχρι τώρα – συναδέλφους που υπέγραψαν το αίτημα και παραβιάζοντας το γράμμα και το πνεύμα του καταστατικού, το οποίο προβλέπει (Άρθρο 20, παρ. 4) τη δυνατότητα εξ αποστάσεως ΜΟΝΟ για εξ αναβολής έκτακτη ΓΣ...