Μηνιαία Αρχεία Ιούνιος 2014

Οι επόμενες Πρυτανικές Εκλογές στο ΕΜΠ δεν θα είναι εκλογές του συνόλου της πολυτεχνειακής κοινότητας, αλλά μόνο ενός τμήματός της, των μελών ΔΕΠ. Το δικαίωμα της υπόλοιπης πολυτεχνειακής κοινότητας, των φοιτητών και των εργαζομένων, να έχει λόγο και άποψη στο πώς διοικείται το πανεπιστήμιο, με το νόμο Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου καταργείται.  Κάποιοι συνάδελφοι, ίσως, κολακεύονται από την εξέλιξη αυτή. Λάθος, κατά τη γνώμη μας. Σύντομα θα αποδειχτεί ότι η αγνόηση της βούλησης της μεγάλης μάζας, και ειδικά του τμήματος εκείνου για το οποίο υπάρχει το πανεπιστήμιο, ως Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, τους φοιτητές, δεν θα κάνει το Πολυτεχνείο καλύτερο, αντίθετα θα προκαλέσει σημαντικές εντάσεις και τριβές στην πολυτεχνειακή κοινότητα.

Οι επόμενες Πρυτανικές Εκλογές στο ΕΜΠ και στα άλλα πανεπιστήμια δεν θα είναι ελεύθερες εκλογές

Στην πράξη, η αφαίρεση αυτής της δημοκρατικής κατάκτησης από τους φοιτητές και τους εργαζόμενους, αποτελεί ενδιάμεσο βήμα για την πλήρη κατάργηση του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου και τον άμεσο έλεγχό του από την Κυβέρνηση και την Αγορά. Αν η πορεία αυτή δεν ανατραπεί, η εκλογή πανεπιστημιακών οργάνων, ακόμη και μονομελών, ακόμη και μόνο από τα μέλη ΔΕΠ, θα χάσει κάθε σημασία, αφού η ουσιαστική εξουσία θα ασκείται κατευθείαν από την Κυβέρνηση ή τα διορισμένα από αυτήν όργανα, όπως η ΑΔΙΠ. Η αποδοχή του πρώτου μισού, απλά επιταχύνει το δεύτερο: την πλήρη κατάργηση της αυτοτέλειας των Ιδρυμάτων.

Οι επόμενες Πρυτανικές Εκλογές στο ΕΜΠ και στα άλλα πανεπιστήμια δεν θα είναι ελεύθερες εκλογές. Το Σ.Ι. του ΕΜΠ έκανε πλήρη χρήση μιας διάταξης αδιανόητης όχι μόνο για τα ακαδημαϊκά δεδομένα αλλά και για το σύγχρονο πολιτισμό: της προεπιλογής των υποψηφίων. Το Σ.Ι. έκανε ακριβώς αυτό που αναμέναμε, αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε. Την κατάπνιξη της δημοκρατίας και των ελεύθερων εκλογών στα πανεπιστήμια. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε προεπιλογή υποψηφίου, ως κραυγαλέα καταπάτηση του θεμ...

Είναι λυπηρό που για μία ακόμη φορά η παράταξη της «Ακαδημαϊκής Πρωτοβουλίας» βάζει «πλάτη» στην Κυβέρνηση εξισώνοντας το θύτη με το θύμα, μέσα από στρεβλώσεις της πραγματικότητας, παραλείψεις και «νουθεσίες». Κατά την «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» φταίει βασικά η Διοίκηση του ΕΜΠ γιατί δεν θα είχε υπάρξει καμία διαθεσιμότητα στο Ε.Μ.Π. αν «…είχε διαχειριστεί έγκαιρα (καταρτίζοντας Οργανισμό) τη στρέβλωση που υπήρχε με τους ΙΔΑΧ…»!

Φαίνεται πως η «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» ξεχνά ότι:

–            Η Σύγκλητος ήδη από τις 26/08/2011 είχε εγκρίνει και καταθέσει έγκαιρα στα Υπουργεία Παιδείας και Διοικητικής Μεταρρύθμισης νέο Οργανισμό Διοικητικών Υπηρεσιών (ΟΔΥ) του ΕΜΠ (τροποποίηση σχεδίου του Π.Δ. 46/1998), πριν το Νόμο 4024/2011 «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο – βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015». Ο νέος ΟΔΥ ούτε εγκρίθηκε ούτε και απορρίφθηκε ποτέ. Απλά αγνοήθηκε…

Ένα απλό ερώτημα: Καλό είναι κάποια στιγμή να μας πει η «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» τι έκανε για να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα προβλήματα και τι τελικά πέτυχε;

–            Η «περίφημη» αξιολόγηση του ΥΠΑΙΘ προέβλεπε αναλογίες διοικητικού προσωπικού ανά μέλος ΔΕΠ, φοιτητή, κλπ. που δεν απαντούν πουθενά στη διεθνή πραγματικότητα. Για παράδειγμα, στηρίχθηκε σε δείκτη «1 διοικητικού υπαλλήλου ανά 100 μέλη ΔΕΠ», δηλ. 5 περίπου διοικητικούς για το σύνολο των ενεργών μελών ΔΕΠ στο ΕΜΠ! Ποιος ΟΔΥ θα προέβλεπε ποτέ τέτοιες αναλογίες; Ο ακρωτηριασμός του ΕΜΠ και των άλλων πανεπιστημίων ήταν προαποφασισμένος. Θυμόμαστε όλοι ότι η εγκύκλιος που είχε σταλεί από το ΥΠΑΙΘ, καλώντας τα Ιδρύματα να αξιολογήσουν τις δομές τους, έκανε εκ των προτέρων αναφορά στον αριθμό των διοικητικών υπαλλήλων που πλεονάζουν!

–            Η Κυβέρνηση, μέσω της απόφασης του Κυβερνητικού Συμβουλίου Μεταρρύθμισης, στις 20/9/2013, αποφάσισε, ακόμη και με αυτή την άθλια αξιολόγηση, ότι το ΕΜΠ χρήζει της υποστήριξης 597 διοικητικών υπαλλήλων, όπως αναφέρει και η πρόσφατη επιστολή της Συγκλήτου...

Τις τελευταίες δέκα μέρες, οι διοικητικοί υπάλληλοι του ΕΜΠ και των υπολοίπων επτά πανεπιστημίων, ΕΚΠΑ, ΑΠΘ, ΟΠΑ, Πατρών, Θεσσαλίας, Ιωαννίνων και Κρήτης,  «ξανασταυρώνονται», καθώς η Κυβέρνηση παραβίασε με κατάφορο τρόπο τη συμφωνία που είχε επιτευχθεί χάρη στον πολύμηνο απεργιακό αγώνα των εργαζομένων. Η υπαναχώρηση από τα συμφωνηθέντα, που «επισημοποιήθηκε» με την έκδοση του ΦΕΚ 1570/τ. Β’/16-6-2014, επιχειρείται να παρουσιαστεί ως μια «ενδοκυβερνητική κόντρα» μεταξύ των Υπουργών ΠΑΙΘ και ΔΙΜΗΔ. Μάλιστα, ο Υπουργός ΠΑΙΘ φέρεται να είπε ότι «…υπήρξαν επί μέρους συμφωνίες με κατευναστικό χαρακτήρα για το θέμα των διοικητικών υπαλλήλων, τις οποίες όμως άλλα μέλη της Κυβέρνησης δεν αποδέχονταν…», δηλώνοντας ωστόσο ότι δεν μπορεί να το υιοθετήσει επειδή «δεν ξέρει». Ας υιοθετήσει λοιπόν την απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Μεταρρύθμισης, στις 20/9/2013, που ενέκρινε την εισήγηση του τότε Υπουργού ΠΑΙΘ και αποφάσισε ότι το ΕΜΠ χρήζει της ανάγκης 597 διοικητικών υπαλλήλων για την ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία του! Εκτός αν η επιλεκτική μνήμη αποτελεί πια απαραίτητη υπουργική ιδιότητα. Μαζί με τον τρομακτικό κυνισμό….

Όλα αυτά συμβαίνουν τρεις μόλις εβδομάδες μετά τις ευρωεκλογές, στις οποίες η Κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, η οποία εκλέχθηκε το 2012 εν μέσω τρομοκρατικών διλημμάτων και εκβιασμών από τη μια πλευρά και ψεύτικων υποσχέσεων για επαναδιαπραγμάτευση και παύση στα οριζόντια μέτρα από την άλλη, έχασε 30% και πλέον της ισχνής εκλογικής δύναμης που είχε πριν από δυο χρόνια. Φαίνεται ότι τα μόνα «χαρίσματα» που διαθέτει η Κυβέρνηση αυτή είναι η υποκρισία, το θράσος και ο κυνισμός. Προσποιείται ότι κατάλαβε το μήνυμα των εκλογών, δηλώνει ότι θα εξαντλήσει την τετραετία και προβαίνει σε επιδείξεις ισχύος, πάντα βέβαια απέναντι στους πιο αδύναμους. Δεν υπάρχει ίσως πιο χαρακτηριστική εικόνα απόδοσης της νοοτροπίας της Κυβέρνησης αυτής, από το ύπουλο χτύπημα του αστυνομικού των ΜΑΤ στην απολυμένη καθαρίστρια, προφανώς από «υπερβάλλοντα ζήλο». Ήταν το ίδιο ύπουλο με την εκκόλαψη του «αυγού του φιδιού» της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, η οποία λειτούργησε ως δεξαμενή των «αγανακτισμένων» ακροδεξιών θυλάκων της ΝΔ και ως «επίλεκτο τάγμα εφόδου» για την καταστολή κάθε φωνής διαμαρτυρίας, με την επί μακρώ κάλυψη και ανοχή της Κυβέρνησης...