Ήρθε λοιπόν η στιγμή να ανοίξουν τα Πανεπιστήμια. Μετά τα σχολεία, τα γυμναστήρια, την αγορά, την εστίαση, τον τουρισμό… Φαίνεται πως στους χώρους τους οι ιός είχε ιδιαίτερη προτίμηση, τόσο που η απειλή του εκεί, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, να ήταν ορατή και μη διαχειρίσιμη. Ή μήπως στα ΑΕΙ ένας ιός πιο απειλητικός καραδοκεί σε μια εποχή που οι κρατούντες κάνουν τα πάντα για να ανατρέψουν το δημοκρατικό DNA της Ανώτατης Παιδείας: ο ιός της αμφισβήτησης και της αντίστασης, ο ιός της δίκαιης οργής μιας νεολαίας πολλαπλά στιγματισμένης και αδικημένης;
Περάσαμε τρία ακαδημαϊκά εξάμηνα μέσα στις συνθήκες της εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης. Και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές των δυνατοτήτων που παρέχει η τεχνολογία της τηλε-διαχείρισης (της «γνώσης», της «εργασίας», της «επικοινωνίας») είδαν πια ότι αυτό που ξετυλίγεται σε αμέτρητες ώρες στην οθόνη είναι μια προσομοίωση εκπαίδευσης.
Δεν χρειάζεται ίσως να θυμίσουμε ότι εκπαίδευση σημαίνει συμμετοχή, ανταλλαγή, ενσώματη συμπαρουσία, συνεργατική ατμόσφαιρα, συν-κίνηση και συν-αίσθηση, ενεργός αντίλογος και αμφισβήτηση, αναγνώριση του μόχθου και εκδήλωση των εναλλακτικών προοπτικών. Κοντολογίς συνθήκες εμπλοκής. Ούτε βέβαια χρειάζεται να ξαναπούμε ότι οι όποιες εφαρμογές της σύγχρονης πληροφορικής τεχνολογίας μπορούν να συμβάλλουν στην υποστήριξη της «δια ζώσης» εκπαίδευσης είναι καλοδεχούμενες.
Τα πανεπιστήμια πρέπει άμεσα να ξαναβρούν την λειτουργία που τα χαρακτηρίζει ως κοινωνικούς χώρους εκπαίδευσης, γνώσης, έρευνας και δημοκρατικής κοινωνικοποίησης. Και οι πανεπιστημιακοί με πλήρη επίγνωση της κοινωνικής τους ευθύνης πρέπει να στηρίξουν αυτήν την προοπτική.
Εξέλειπαν λοιπόν όλοι οι κίνδυνοι; Όχι! Το ζήτημα είναι ποιο επίπεδο διακινδύνευσης απαιτείται από όλους και όλες σήμερα στα ΑΕΙ και με ποιους τρόπους μπορεί να περιοριστεί.
Ξέρουμε ότι στο ΕΜΠ τα ποσοστά εμβολιασμού των φοιτητών είναι γύρω στο 80% και των διδασκομένων στο 95%. Ήδη αυτό αποτελεί υψηλή εγγύηση για την κοινότητα...
Περισσοτερα...
Προσφατα Σχολια