ΕΜΠ tagged posts

Τρεις εβδομάδες συμπληρώνονται από τον φοιτητικό ξεσηκωμό ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Όλες οι Σχολές του ΕΜΠ είναι κατειλημμένες, μαζί με πάρα πολλές άλλες σε όλη την Ελλάδα. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα, όπου υπάρχει πανεπιστήμιο, υψώνεται ένα δυναμικό «ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ», που, παρά τις απειλές, δεν κάμπτεται. Απεναντίας, η συντονισμένη και καταιγιστική προπαγάνδα του τελευταίου εξαμήνου ηττάται, η ψευδεπίγραφη εισαγωγή του όρου «μη κρατικά πανεπιστήμια» αντικαταστάθηκε στον δημόσιο λόγο από αυτό που είναι, ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το γνωστό συγκρότημα μιλάει για τις φοιτητικές κινητοποιήσεις ως  «την πρώτη ήττα του Μητσοτάκη στα ιδιωτικά πανεπιστήμια», οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν «διχασμένη» την κοινή γνώμη, όταν η κυβερνητική προπαγάνδα διέδιδε ότι έχει την καθολική υποστήριξή της. Οι φοιτητές των δημοσίων πανεπιστημίων συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για μια ευθεία επίθεση στα δικαιώματα και στην επαγγελματική τους προοπτική, η ελληνική κοινωνία, επίσης, καταλαβαίνει τη σημασία της απώλειας του τελευταίου δημόσιου αγαθού που είναι ακόμη δωρεάν και σε υψηλό επίπεδο.

Σε αυτή την ιστορικής σημασίας μάχη η σιωπή είναι συνενοχή. Ακόμα και χώροι με πλειοψηφίες φίλιες προς την κυβέρνηση παίρνουν καθαρή θέση ενάντια στον υπό κατάθεση νόμο, δεν προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το «φύλλο συκής» της τάχα σοβαρότητας με πρόσχημα «δεν έχουμε δει ακόμη τον νόμο» που κλείνει τα μάτια στην οργιάζουσα προπαγάνδα της κυβέρνησης που προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα. Η ΠΟΣΔΕΠ αναφέρει στην ομόφωνη απόφασή της: «Το προαναγγελθέν νομοσχέδιο για αναγνώριση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων, με «παράκαμψη» ή κατάλληλη «ανάγνωση» του άρθρου 16 του Συντάγματος, που τιτλοφορείται ως «ελεύθερο πανεπιστήμιο», την εξής μια «ελευθερία» θα υπηρετήσει: της διάθεσης πτυχίων βασικής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με δίδακτρα στη χώρα μας…». Και παρακάτω, «Η ΠΟΣΔΕΠ ζητά εμφατικά από την κυβέρνηση να μην καταθέσει το νομοσχέδιο περί ίδρυσης ιδιωτικών ΑΕΙ. Να σεβαστεί το άρθρο 16 του Συντάγματος και να ενισχύσει πραγματικά, με τρόπο ουσιαστικό και μετρήσιμο, την πανεπιστημιακή εκπαίδευση στη χώρα μας…»...

Δεν είμαστε μόνο για να μετριόμαστε με τις δημοσιεύσεις μας. Δεν μας δίνουν αξία μόνο οι έρευνες που κάνουμε παρότι θεωρούμε πολύτιμο ότι πασχίζουμε να κινητοποιούνται από τις ανάγκες των πολλών και όχι από την επιθετική βουλιμία των λίγων. Νιώθουμε ότι πάνω απ’ όλα καθημερινά κρινόμαστε από την  κοινωνία και τους φοιτητές και τις φοιτήτριές μας. Εκεί μετριόμαστε.

Γι’ αυτό για μας το Πολυτεχνείο του 73 δεν είναι απλά μια ιστορική αναφορά, μια ευσεβής μόνο ανάμνηση παρότι και τέτοιες στάσεις έχουν τη σημασία τους σε εποχές σαν την δική μας που όλα ξεχνιούνται και όλα πλαστογραφούνται. Νιώθουμε το Πολυτεχνείο σαν να μας έπλασε. Σαν να μας πρόσφερε τη δυνατότητα και το χρέος μαζί να ζούμε και να δημιουργούμε σε ένα δημοκρατικό Πανεπιστήμιο. Ξέρουμε πως την ελευθερία, τη συνεργατικότητα και την κοινωνική στράτευση στη δημοκρατία πρέπει να την κερδίζουμε κάθε μέρα. Απέναντι σε εκείνους στους οποίους ελευθερία σημαίνει την ανεμπόδιστη εκμετάλλευση ανθρώπων και της φύσης, συνεργασία σημαίνει την υπαγωγή της εργασίας στους στόχους της κερδοφορίας, και δημοκρατία σημαίνει να λες τη γνώμη σου αρκεί να μην ξεφεύγεις από τις επικρατούσες νόρμες.

Το Πολυτεχνείο του 73 πράγματι μας έφτιαξε. Σ’ αυτό χρωστάμε τη δύναμη του Δημόσιου Πανεπιστήμιου να αντιστέκεται και να δημιουργεί. Σ’ αυτό χρωστάμε την προσωπική μας και τη συλλογική μας στράτευση στην υπεράσπιση της Ανώτατης Παιδείας ως δημόσιο αγαθό. Σ’ αυτό χρωστάμε τον αέρα που αναπνέουμε ως δάσκαλοι, ως ερευνητές και ως ενεργοί πολίτες.

Όμως, χωρίς την ώθηση του αγώνα που κάποιοι και κάποιες έδωσαν εκείνες τις μέρες του Νοέμβρη ξέρουμε ότι οι καθημερινές μας προσπάθειες θα συναντούσαν ανυπέρβλητα σχεδόν εμπόδια. Το Πολυτεχνείο του 73 πράγματι μας έφτιαξε. Σ’ αυτό χρωστάμε τη δύναμη του Δημόσιου Πανεπιστήμιου να αντιστέκεται και να δημιουργεί. Σ’ αυτό χρωστάμε την προσωπική μας και τη συλλογική μας στράτευση στην υπεράσπιση της Ανώτατης Παιδείας ως δημόσιο αγαθό. Σ’ αυτό χρωστάμε τον αέρα που αναπνέουμε ως δάσκαλοι, ως ερευνητές και ως ενεργοί πολίτες. Κάποιοι και κάποιες από μας άλλωστε βρέθηκαν εκείνες τις μέρες εκεί, στην ταραγμένη έξαψη ενός αγώνα γεμάτου αισιοδοξία παρά τη σκοτεινιά των καιρών...

Την Πέμπτη 31.08.23, πραγματοποιήθηκε επέμβαση της αστυνομίας στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου και γεγονότα που δύσκολα μπορεί να πιστέψει όποιος δεν τα έζησε από κοντά. Μεσημεριάτικα, εν ώρα εξετάσεων, υπήρξε κυριολεκτικά επιδρομή ΜΑΤ και εποχούμενων αστυνομικών των Ομάδων ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ στην Πολυτεχνειούπολη, συλλήψεις φοιτητών που κάθονταν στο κυλικείο της ΣΕΜΦΕ, συλλήψεις Υ.Δ. που βγήκαν από τα εργαστήριά τους για να δουν τι συμβαίνει, συλλήψεις διερχόμενων φοιτητών με μηχανές, ακόμη και τραυματισμός φοιτήτριας από μοτοσικλετιστή της Ομάδας ΔΕΛΤΑ έξω από τη Βιβλιοθήκη. Αδιανόητες καταστάσεις, με την Κυβέρνηση και τη Διοίκηση του ΕΜΠ να έχουν σοβαρότατες ευθύνες.

Ερωτάμε: Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για όσα έγιναν και όσα απαράδεκτα ακολούθησαν; Έχει μείνει μια στάλα λογικής και ψυχραιμίας, ένα ίχνος πρόβλεψης για το τι μπορεί να προκύψει από θερμοκέφαλες ενέργειες;

Το ΕΜΠ χρειάζεται ηρεμία για να μπορεί να λειτουργήσει.

Ας συνέλθουν όλοι, πριν τα χειρότερα γίνουν μη αντιστρεπτά.

Παιχνίδι με τη φωτιά

1973: Η δικτατορία σκέφτεται μια «οριστική λύση» για τα προβλήματα που της δημιουργεί διαχρονικά το φοιτητικό κίνημα. Διορίζει προέδρους των φοιτητικών συλλόγων, δημιουργεί μια καθεστωτική ΕΦΕΕ και απομακρύνει με υποχρεωτική στράτευση τους συνδικαλιστές φοιτητές από τα αμφιθέατρα. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ήταν η σπίθα που γέννησε την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

50 χρόνια μετά, κάποιοι επιμένουν στον ίδιο δρόμο της «οριστικής λύσης». Ένα από τα πλέον σκοτεινά σημεία του Νόμου Κεραμέως είναι η προσπάθεια κατάργησης των φοιτητικών συλλόγων και η αντικατάστασή τους από μια παράλληλη δομή που θα τους «εκπροσωπεί». Ηλεκτρονικές εκλογές, λοιπόν, από τον Πρύτανη, με υποψηφιότητες στο γραφείο του και εφορευτική επιτροπή στην ευθύνη του! Το «επιχείρημα» που χρησιμοποιήθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση στηρίζεται στη συστηματικά καλλιεργημένη εικόνα ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι δεν εκφράζουν τίποτε άλλο παρά μια οικτρή μειοψηφία – ξεχνώντας, βέβαια, ότι  η ίδια κυβερνά με το 25% επί του συνόλου – και, επομένως, μόλις η κυβέρνηση δώσει την ευκαιρία στους φοιτητές και στις φοιτήτριες να «απελευθερωθούν» από τη δράση των μειοψηφιών ασμένως θα το κάνουν.

Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Καθόλου μάλιστα. Οι φοιτητές γύρισαν την πλάτη στο σχέδιο και έδωσαν μια ηχηρή, μια εκκωφαντική απάντηση στην προσπάθεια χειραγώγησης. Στις 8 από τις 9 Σχολές του ΕΜΠ ματαιώθηκαν οι εκλογές (σε τρεις Σχολές – Πολιτικοί, Αρχιτέκτονες, Μεταλλειολόγοι – δεν υπήρξαν καθόλου υποψήφιοι, στις άλλες Σχολές οι υποψήφιοι ήταν από 1-3, ενώ δεν βρέθηκαν καν φοιτητές για την εφορευτική επιτροπή). Στη ΣΕΜΦΕ που έγιναν οι εκλογές, παρά τις κραυγαλέες και απαράδεκτες παρεμβάσεις στο φοιτητικό σώμα, τα αποτελέσματα ήταν επίσης πενιχρά, πολύ περισσότερο για να μπορέσουν να προβληθούν ως ένα ποθητό αντιπαράδειγμα. Η διοίκηση του ΕΜΠ υπήρξε επισπεύδουσα στην προσπάθεια  εφαρμογής του απαράδεκτου Νόμου. Κι όχι μόνο αυτό, στη συνέχεια προσπάθησε να «ερμηνεύσει» το αποτέλεσμα με νέα παρέμβαση, αν δεν επιχείρησε να «μαλώσει» τους φοιτητές γιατί δεν συμπεριφέρθηκαν κατά παραγγελία...

Σε θέατρο του παραλόγου βλέπουμε να εξελίσσεται το τελευταίο διάστημα ο χώρος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς, με το ΕΜΠ να έχει την τιμητική του. Δεν φτάνουν τα βαριά σύννεφα της υποχρηματοδότησης, σε συνθήκες παραφροσύνης των τιμών, και της υποστελέχωσης (για μια ακόμη χρονιά όσοι μένουν θα πρέπει να καλύψουμε τα μαθήματα των συνταξιοδοτηθέντων, σε μια διαδικασία που πλέον μονιμοποιείται – και δυστυχώς συνηθίζεται), έχουμε και τα «εξτρά», έτσι για να συνηθίζουμε στην ιδέα ότι τίποτε πιά δεν είναι απίθανο.

Το Πρυτανικό Συμβούλιο του ΕΜΠ, με ψήφους 3-2, διορίζει μετά από κατ’ ιδίαν διαβούλευση της Πρυτανείας του ΕΜΠ και του πρώην Κοσμήτορα της Αρχιτεκτονικής τον νέο Κοσμήτορα, σε πλήρη άγνοια της Σχολής. Λίγο καιρό πριν, ομόφωνα η Σύγκλητος καταδίκαζε τον πρόσφατο εκτρωματικό νόμο, με ιδιαίτερη αναφορά μάλιστα στην απαράδεκτη και ξένη προς κάθε πανεπιστημιακή λογική και παράδοση διάταξη του διορισμού των Κοσμητόρων από το Συμβούλιο Ιδρύματος. Λίγες μέρες μετά, «κοπιάρεται» ακριβώς η ίδια λογική! «Εμείς ξέρουμε καλύτερα», «η Σχολή δεν είναι ικανή να συμμετέχει στη διαδικασία», ή ποιος ξέρει με ποιο άλλο επιχείρημα, μιας που ποτέ δεν δόθηκαν εξηγήσεις, ούτε για την διαδικασία ούτε και για την επιλογή. Κάτω ο νόμος, λοιπόν, ζήτω η λογική του και εμπρός για την εφαρμογή του, και μάλιστα στην πιο σκληρή εκδοχή του;! Η ομόφωνη απόφαση της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών δεν μπορεί να κρυφτεί «κάτω από το χαλάκι». Μόνος δρόμος για την αποκατάσταση μιας απαράδεκτης κίνησης που τραυματίζει βαθιά όχι μόνο μια Σχολή αλλά ολόκληρο το ΕΜΠ και θα αποτελέσει στίγμα στην ιστορία του είναι η προσφυγή άμεσα σε εκλογές για την ανάδειξη αιρετού Κοσμήτορα, όπως σε όλες τις Σχολές του ΕΜΠ.

Αλλά οι «εκπλήξεις» δεν σταματούν εδώ. Από τη Δευτέρα 05/09 το ΕΜΠ και το ΕΚΠΑ αντιμετωπίζουν μια αδιανόητη κατάσταση...