Ανακοινωση tagged posts

Tα Πανεπιστήμια ετοιμάζονται να επαναλειτουργήσουν μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων, ενώ συμπληρώνονται δυο χρόνια από την έναρξη αυτής της πρωτόγνωρης περιπέτειας. Δύο χρόνια μέσα στα οποία η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ θα έπρεπε να εστιάσουν αφενός στο να προστατέψουν την πανεπιστημιακή κοινότητα από την πανδημία και αφετέρου να διασφαλίσουν την καλύτερη δυνατή διεξαγωγή της ακαδημαϊκής διδασκαλίας και έρευνας. Επί αυτών, ακολουθούν, με συνέπεια ομολογουμένως, τη «σοφή» γραμμή «ότι είναι να ‘ρθει θε να ‘ρθει…». Επί άλλων, οι κυβερνώντες επέλεξαν να επιδείξουν εξαιρετική ενάργεια: συνεχή «δωράκια» στην ιδιωτική εκπαίδευση με fast track αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων σε «κάθε καρυδιάς» ιδιωτικά κολλέγια και ελάχιστη βάση εισαγωγής ώστε να μεγαλώσει ακόπως η πελατεία, πανεπιστημιακή αστυνομία, επιδεικτικές αστυνομικές επιχειρήσεις «νόμου και τάξης» κλπ. Και βέβαια αναμένεται το νέο πλαίσιο λειτουργίας των ΑΕΙ με επαναφορά – νεκρανάσταση των παντελώς αποτυχημένων συμβουλίων διοίκησης, κλείσιμο σχολών και τμημάτων σε πολλά ιδρύματα, όχι στη βάση μιας οποιασδήποτε ανάλυσης αλλά στη βάση της απόφασης για συρρίκνωση του κόστους της δημόσιας εκπαίδευσης, με κάθε μέσο. Σε αυτή την κατεύθυνση εντάσσεται και η ανακοίνωση από το ΥΠΑΙΘ 400 «νέων θέσεων» στα ΑΕΙ, παραβιάζοντας για μια ακόμη φορά κατάφορα το Άρθρο 65 του Ν. 4610/2019 αναφορικά με την αναπλήρωση των θέσεων που κενώνονται από συνταξιοδότηση ή άλλη αιτία. Στο ΕΜΠ, χαρακτηριστικά, δόθηκαν μόλις 17 νέες θέσεις, ενώ αυτές που κενώθηκαν μόνο το 2019 ήταν 25 (το Υπουργείο αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο οι θέσεις αυτές να καλύπτουν και το 2020!). Η σχετική ανακοίνωση της Συγκλήτου του ΕΜΠ, κατώτερη της οξύτητας του προβλήματος, δεν αναφέρεται καν στη νομοθετική υποχρέωση της κυβέρνησης προσφέροντάς της απλόχερα το άλλοθι που τόσο επιθυμεί για την αποδέσμευσή της από αυτή. Προσφάτως μάλιστα, μάθαμε ότι στις 17 Ιανουαρίου ξεκινάει η εκπαίδευση 400 ειδικών φρουρών της ΟΠΠΙ. Η κυβέρνηση φαίνεται να προτείνει έναν νέο κανόνα «1:1», πιο κοντά στο όραμά της για την ανώτατη εκπαίδευση: για κάθε μία νέα θέση μέλους ΔΕΠ θα προσλαμβάνεται κι ένας ειδικός φρουρός...

Οι δημοκρατίες δεν κρίνονται από την προστασία και τα δικαιώματα που παρέχουν στους ισχυρούς αλλά από την προστασία και τα δικαιώματα που εξασφαλίζουν για τους αδυνάτους. Η δημοκρατική λειτουργία δεν αποδεικνύεται μόνο στη δύναμη της πλειοψηφίας να συγκροτεί αποφάσεις για το κοινό καλό αλλά και στην υποστήριξη των εκάστοτε μειοψηφιών ως απαραίτητων για τη διαμόρφωση της αυτοκριτικής της κοινωνίας. Χωρίς αυτήν την εγγυημένη προστασία των περιστασιακά λίγων ή των λιγότερο περιστασιακά ανίσχυρων ούτε δημοκρατία ούτε κοινωνική δημιουργικότητα μπορεί να υπάρξει.

Εμείς θεωρούμε το άσυλο χώρο ελευθερίας, χώρο προστασίας των αδυνάτων, χώρο ανοικτό σε όλη την κοινωνία και τα ρεύματα αμφισβήτησης και αυτοκριτικής που πρέπει να τρέφει αν θέλει να λέγεται δημοκρατική. Στο όνομα αυτών που κάποτε, το 1973, κατηγορήθηκαν ως αλήτες και μετά τους αναγνωρίσαμε ως αγωνιστές της δημοκρατίας θα υπερασπιστούμε το Πανεπιστημιακό άσυλο μαζί με τους φοιτητές μας, τους εργαζόμενος στο ΕΜΠ και όλη την κοινωνία ακόμη καi αν οι νόμοι δεν το προστατεύουν.

Η έννοια του ασύλου την προστασία αυτή γεννήθηκε για να εκφράσει και να υλοποιήσει. Σήμερα μια σειρά πόλεις στις ΗΠΑ διαχωρίζουν τη θέση τους από την κυρίαρχη άδικη πολιτική αντιμετώπισης του μεταναστευτικού ρεύματος: δεν είναι τυχαίο ότι διάλεξαν το όνομα πόλεις-άσυλα (sanctuary cities). Και σχεδόν μόλις χτες, στην Ελλάδα του αντιδικτατορικού αγώνα, το ΕΜΠ και η Νομική με τις κινητοποιήσεις τους έδωσαν υπόσταση στην ζωογόνο δύναμη του Πανεπιστημιακού ασύλου (παρότι νομικά τότε δεν είχε κατοχυρωθεί) –αυτήν που βάρβαρα και παραδειγματικά θέλησε να συντρίψει η δικτατορία.

Οι σημερινοί κυβερνώντες, όπως και πολλοί άλλοι στο παρελθόν, θέλουν αντίθετα να παρουσιάσουν το άσυλο ως άντρο ανομίας αν όχι ως πηγή κάθε είδους επικίνδυνης παραβατικότητας. Οι προθέσεις τους παρά την ρητορεία που επικαλείται την επιβολή του νόμου και της τάξης είναι σαφείς. Να εξαλείψουν παραδειγματικά και προληπτικά κάθε εστία αντίστασης σε έναν κοινωνικό χώρο που πάντα γεννούσε την αμφισβήτηση και την κοινωνική κριτική. Όχι, τα Πανεπιστήμια δεν είναι ένας ακόμα δημόσιος χώρος...

Με έκπληξη και οργή πληροφορηθήκαμε κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης, δια στόματος του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι το ιστορικό συγκρότημα Πατησίων του ΕΜΠ, το «σπίτι» μας, θα ενοποιηθεί με το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο! Αυθαίρετα, προκλητικά, χωρίς καμία συζήτηση με την πολυτεχνειακή κοινότητα επιχειρείται η απαλλοτρίωση της Ιστορίας του ΕΜΠ. Του οράματος του Νικόλαου Στουρνάρη. Της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του ‘73, της κορυφαίας στιγμής του αντιδικτατορικού κινήματος που οδήγησε ουσιαστικά στην επαναφορά της δημοκρατίας στη χώρα μας. Προφανώς, στη λογική της νέας κυβέρνησης η αυτοκέλευστη αλλαγή χρήσης ενός Πανεπιστημίου σε Μουσείο είναι κάτι «φυσιολογικό», αντίστοιχο με τη μεταφορά ενός σωφρονιστικού ιδρύματος και τη μετατροπή της έκτασης σε πάρκο!

Η εξαγγελία αυτή βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση τόσο με τη λογική που πρέπει να διέπει το κράτος δικαίου όσο και με το συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων. Το σχέδιο φαίνεται να έχει δρομολογηθεί από καιρό, αφού ο Πρωθυπουργός ευχαρίστησε το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» που ανέλαβε το κόστος της σχετικής μελέτης.

Καλούμε τα Συλλογικά Όργανα του Ιδρύματος να λάβουν άμεσα θέση, καθιστώντας σαφές πως κάθε συζήτηση περί «μουσειοποίησης» (να μην πούμε μουμιοποίησης) του συγκροτήματος Πατησίων θα βρει απέναντί της σύσσωμη και ενωμένη όλη την πολυτεχνειακή κοινότητα. Μαζί με τους φοιτητές μας και τους εργαζόμενους του ΕΜΠ θα αποτρέψουμε κάθε τέτοιο σχέδιο.

22.7.2019

Η Ιστορία δεν απαλλοτριώνεται…

Την τριετία 2010 – 2012 οι περικοπές των μισθών των μελών ΔΕΠ άγγιξαν το 40%. Η απόφαση 4741/2014 του ΣτΕ αλλά και η μεταγενέστερη απόφαση του Συμβουλίου Συμμόρφωσης του ΣτΕ (1/2017), έχουν κρίνει αντισυνταγματικές τις μειώσεις στις αποδοχές των μελών ΔΕΠ που έγιναν τον Αύγουστο του 2012. Κι ενώ σε άλλες κατηγορίες ειδικών μισθολογίων υπήρξε πλήρης ή μερική αποκατάσταση, η Κυβέρνηση, το Μάιο του 2017 με το συμπληρωματικό Μνημόνιο (Ν.4452/2017),  νομοθέτησε νέο ειδικό μισθολόγιο για τα μέλη ΔΕΠ το οποίο επέφερε περαιτέρω μειώσεις στις καθαρές αποδοχές έως και 5,5% και μάλιστα αναδρομικά από 1/1/2017! Παρά τις δεσμεύσεις του Υπουργού Οικονομικών για επανεξέταση από την Κυβέρνηση του μισθολογίου των μελών ΔΕΠ ο εμπαιγμός συνεχίζεται. Ο Υπουργός Οικονομικών δεν έχει προχωρήσει καν στη συγκρότηση του τεχνικού κλιμακίου που ο ίδιος πρότεινε στη συνάντηση με την ΕΓ της ΠΟΣΔΕΠ για την επεξεργασία των θεμάτων του ειδικού μισθολογίου και τηρεί σιγήν ιχθύος για το αν είναι διατεθειμένος να διαθέσει κονδύλια για το ειδικό μισθολόγιο των μελών ΔΕΠ.

Την ίδια στιγμή, ο Υπουργός Οικονομικών σε αγαστή συνεργασία με τον Υπουργό Παιδείας φρόντισαν, εν μέσω θερινής ραστώνης, να περάσουν (επιτέλους μετά από τρεις προσπάθειες!) τη χαριστική διάταξη για τους πανεπιστημιακούς που ασκούσαν ελευθέριο επάγγελμα και δεν απέδιδαν τη σχετική παρακράτηση στους ΕΛΚΕ των Ιδρυμάτων τους (άρθρο 35 του Ν. 4559/2018). Η ρύθμιση αυτή είναι πελατειακή, κυνική και αήθης. Προσβάλει δε διπλά τους μισθοσυντήρητους συναδέλφους που βλέπουν νέες περικοπές αντί αποκατάστασης των μισθών τουλάχιστον στα επίπεδα του 2012, καθώς η ρύθμιση συνοδεύεται με τη φαεινή ιδέα να διατεθούν τα έσοδα που θα εισπράξουν οι ΕΛΚΕ από τις παλιές οφειλές αποκλειστικά για τη χρηματοδότηση έργων όσων ασκούσαν επιχειρηματική δραστηριότητα αλλά απέδιδαν τη σχετική παρακράτηση και όχι για άλλες δραστηριότητες των ΕΛΚΕ προς όφελος των Α.Ε.Ι. (υποτροφίες Υ.Δ., αναπτυξιακά προγράμματα Σχολών, κ.λπ...

Μετά από δύο και πλέον χρόνια αναμονής και τρομακτικές παλινωδίες, κατατέθηκε το πρώτο σχετικά ολοκληρωμένο σχέδιο νόμου της κυβέρνησης για την Ανώτατη Εκπαίδευση, το οποίο μοιάζει με νόμο-πλαίσιο, χωρίς να είναι, με αποτέλεσμα να ανοίγει μια σειρά ζητημάτων που περισσότερο περιπλέκονται παρά επιλύονται. Ανεξάρτητα όμως των «τεχνικών» ζητημάτων, εύλογα θα ανέμενε κάποιος ότι  ένα σχέδιο νόμου που κατατίθεται από μια κυβέρνηση με κορμό ένα κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερό, θα αντανακλούσε τις διατυπωμένες θέσεις και διεκδικήσεις του αγωνιζόμενου Πανεπιστημιακού κινήματος. Εις μάτην όμως…

Κατ’ αρχάς, το σχέδιο νόμου αποδέχεται και υιοθετεί ανεπιφύλακτα το μοντέλο των τριών κύκλων σπουδών της Μπολόνια, όχι απλά ως προς το «τυπικό» σκέλος της διάρθρωσης των σπουδών (που μόνο τέτοιο δεν είναι) αλλά, κυρίως, ως προς την ουσιαστική μεταμόρφωση του πανεπιστημίου σε επιχείρηση που παρέχει πολυποίκιλες υπηρεσίες. Το μοντέλο του (καθόλου) νέου πανεπιστημίου περιλαμβάνει έναν πρώτο κύκλο σπουδών άνευ διδάκτρων (αλλά όχι δωρεάν επί της ουσίας), ένα δεύτερο, επί πληρωμή, κύκλο σπουδών («μεταπτυχιακές σπουδές») κι έναν τρίτο (εκπόνηση διδακτορικής διατριβής), πρακτικά μόνο μέσα από χρηματοδοτούμενη έρευνα. Το νέο πανεπιστήμιο που θα συντηρείται όλο και περισσότερο από την πώληση υπηρεσιών χρειάζεται και νέα πεδία «δράσης»: Κέντρα Επιμόρφωσης και Δια Βίου Μάθησης που θα παρέχουν προγράμματα επί πληρωμή, δημιουργία παραρτημάτων (επιχείρηση franchise δηλαδή…) σε άλλες χώρες, κλπ.

Ως προς το μοντέλο διοίκησης, το πάγιο αίτημα του προοδευτικού πανεπιστημιακού κινήματος για συμμετοχική δημοκρατία μετασχηματίστηκε σε … προσχηματική δημοκρατία. Ας το δούμε πιο συγκεκριμένα: στις εκλογές των μονοπρόσωπων Οργάνων υπάρχει πλήρης απουσία της φοιτητικής συμμετοχής και μια σαφώς υποτιμητική συμμετοχή (10%) όλου του λοιπού επιστημονικού, εργαστηριακού και διοικητικού προσωπικού. Τα συλλογικά όργανα διοίκησης συντίθενται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από τα μονοπρόσωπα, με ουσιαστικά άνευ πρακτικής βαρύτητας συμμετοχή φοιτητών και λοιπού προσωπικού. Έτσι, λοιπόν, το ν/σ, με χρήση των κατάλληλων «φύλλων συκής», εμπεδώνει αυτό που ο N. 4009/2011 είχε εισάγει, δηλαδή ένα σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν καθηγητοκεντρικό σύστημα διοίκησης...