ΕΜΠ tagged posts

Μια ηχηρή απάντηση

1973: Η δικτατορία σκέφτεται μια «οριστική λύση» για τα προβλήματα που της δημιουργεί διαχρονικά το φοιτητικό κίνημα. Διορίζει προέδρους των φοιτητικών συλλόγων, δημιουργεί μια καθεστωτική ΕΦΕΕ και απομακρύνει με υποχρεωτική στράτευση τους συνδικαλιστές φοιτητές από τα αμφιθέατρα. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ήταν η σπίθα που γέννησε την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

50 χρόνια μετά, κάποιοι επιμένουν στον ίδιο δρόμο της «οριστικής λύσης». Ένα από τα πλέον σκοτεινά σημεία του Νόμου Κεραμέως είναι η προσπάθεια κατάργησης των φοιτητικών συλλόγων και η αντικατάστασή τους από μια παράλληλη δομή που θα τους «εκπροσωπεί». Ηλεκτρονικές εκλογές, λοιπόν, από τον Πρύτανη, με υποψηφιότητες στο γραφείο του και εφορευτική επιτροπή στην ευθύνη του! Το «επιχείρημα» που χρησιμοποιήθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση στηρίζεται στη συστηματικά καλλιεργημένη εικόνα ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι δεν εκφράζουν τίποτε άλλο παρά μια οικτρή μειοψηφία – ξεχνώντας, βέβαια, ότι  η ίδια κυβερνά με το 25% επί του συνόλου – και, επομένως, μόλις η κυβέρνηση δώσει την ευκαιρία στους φοιτητές και στις φοιτήτριες να «απελευθερωθούν» από τη δράση των μειοψηφιών ασμένως θα το κάνουν.

Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Καθόλου μάλιστα. Οι φοιτητές γύρισαν την πλάτη στο σχέδιο και έδωσαν μια ηχηρή, μια εκκωφαντική απάντηση στην προσπάθεια χειραγώγησης. Στις 8 από τις 9 Σχολές του ΕΜΠ ματαιώθηκαν οι εκλογές (σε τρεις Σχολές – Πολιτικοί, Αρχιτέκτονες, Μεταλλειολόγοι – δεν υπήρξαν καθόλου υποψήφιοι, στις άλλες Σχολές οι υποψήφιοι ήταν από 1-3, ενώ δεν βρέθηκαν καν φοιτητές για την εφορευτική επιτροπή). Στη ΣΕΜΦΕ που έγιναν οι εκλογές, παρά τις κραυγαλέες και απαράδεκτες παρεμβάσεις στο φοιτητικό σώμα, τα αποτελέσματα ήταν επίσης πενιχρά, πολύ περισσότερο για να μπορέσουν να προβληθούν ως ένα ποθητό αντιπαράδειγμα. Η διοίκηση του ΕΜΠ υπήρξε επισπεύδουσα στην προσπάθεια  εφαρμογής του απαράδεκτου Νόμου. Κι όχι μόνο αυτό, στη συνέχεια προσπάθησε να «ερμηνεύσει» το αποτέλεσμα με νέα παρέμβαση, αν δεν επιχείρησε να «μαλώσει» τους φοιτητές γιατί δεν συμπεριφέρθηκαν κατά παραγγελία...

Περισσοτερα...

Θέατρο του παραλόγου

Σε θέατρο του παραλόγου βλέπουμε να εξελίσσεται το τελευταίο διάστημα ο χώρος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς, με το ΕΜΠ να έχει την τιμητική του. Δεν φτάνουν τα βαριά σύννεφα της υποχρηματοδότησης, σε συνθήκες παραφροσύνης των τιμών, και της υποστελέχωσης (για μια ακόμη χρονιά όσοι μένουν θα πρέπει να καλύψουμε τα μαθήματα των συνταξιοδοτηθέντων, σε μια διαδικασία που πλέον μονιμοποιείται – και δυστυχώς συνηθίζεται), έχουμε και τα «εξτρά», έτσι για να συνηθίζουμε στην ιδέα ότι τίποτε πιά δεν είναι απίθανο.

Το Πρυτανικό Συμβούλιο του ΕΜΠ, με ψήφους 3-2, διορίζει μετά από κατ’ ιδίαν διαβούλευση της Πρυτανείας του ΕΜΠ και του πρώην Κοσμήτορα της Αρχιτεκτονικής τον νέο Κοσμήτορα, σε πλήρη άγνοια της Σχολής. Λίγο καιρό πριν, ομόφωνα η Σύγκλητος καταδίκαζε τον πρόσφατο εκτρωματικό νόμο, με ιδιαίτερη αναφορά μάλιστα στην απαράδεκτη και ξένη προς κάθε πανεπιστημιακή λογική και παράδοση διάταξη του διορισμού των Κοσμητόρων από το Συμβούλιο Ιδρύματος. Λίγες μέρες μετά, «κοπιάρεται» ακριβώς η ίδια λογική! «Εμείς ξέρουμε καλύτερα», «η Σχολή δεν είναι ικανή να συμμετέχει στη διαδικασία», ή ποιος ξέρει με ποιο άλλο επιχείρημα, μιας που ποτέ δεν δόθηκαν εξηγήσεις, ούτε για την διαδικασία ούτε και για την επιλογή. Κάτω ο νόμος, λοιπόν, ζήτω η λογική του και εμπρός για την εφαρμογή του, και μάλιστα στην πιο σκληρή εκδοχή του;! Η ομόφωνη απόφαση της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών δεν μπορεί να κρυφτεί «κάτω από το χαλάκι». Μόνος δρόμος για την αποκατάσταση μιας απαράδεκτης κίνησης που τραυματίζει βαθιά όχι μόνο μια Σχολή αλλά ολόκληρο το ΕΜΠ και θα αποτελέσει στίγμα στην ιστορία του είναι η προσφυγή άμεσα σε εκλογές για την ανάδειξη αιρετού Κοσμήτορα, όπως σε όλες τις Σχολές του ΕΜΠ.

Αλλά οι «εκπλήξεις» δεν σταματούν εδώ. Από τη Δευτέρα 05/09 το ΕΜΠ και το ΕΚΠΑ αντιμετωπίζουν μια αδιανόητη κατάσταση...

Περισσοτερα...

Μάτια ερμητικά κλειστά;

Πανεπιστήμια ερμητικά κλειστά. Όλα είναι υπό συζήτηση για το αν και το πότε θα ανοίξουν, εμπόριο, σχολεία, γυμνάσια, λύκεια, γυμναστήρια, εκκλησίες, όλα υπό συζήτηση. Όλα, εκτός από τα πανεπιστήμια.
Σε αυτά τα αεροστεγώς σφραγισμένα πανεπιστήμια, στα ξεκουρδισμένα και αποχαυνωμένα από την τηλεκπαίδευση πανεπιστήμια, για τρίτο συνεχόμενο εξάμηνο, μια φοιτητική διαμαρτυρία στη Θεσσαλονίκη, στο ΑΠΘ, με αίτημα «Ανοιχτά Πανεπιστήμια» αντιμετωπίζεται κυνικά με αστυνομική βία μετά από πρόσκληση του Πρύτανη. Την επαύριο της ψήφισης του νόμου, δεν χρειάζονται καν οι μάσκες. Η «δημοκρατία», κατά τον Πρωθυπουργό, μπαίνει πλησίστια στα πανεπιστήμια, ανοίγοντας κεφάλια φοιτητών. «Θριαμβεύει», με συλλήψεις και διώξεις. Οι φοιτητές αντιστάθηκαν. Κάποιοι από αυτούς προσπάθησαν με ηρωικό τρόπο να ματαιώσουν τις συλλήψεις, βάζοντας τα σώματά τους μπροστά στις κλούβες που μετέφεραν συμφοιτητές τους.
Η κυβέρνηση θυσιάζει τις σπουδές της αυριανής γενιάς, με στόχο τον έλεγχο της αμφισβήτησής της. Πιστεύει ότι με ένα χωρίς προσχήματα κλείσιμο διαρκείας θα βρει τον πολιτικό χρόνο να επιβάλλει ένα πλήρως ελεγχόμενο, ένα αστυνομοκρατούμενο πανεπιστήμιο. Πλανάται πλάνην οικτράν. Τους δεκάδες φοιτητές που συνελήφθησαν, αντικατέστησαν εκατοντάδες.
Κι εμείς; Θα παρακολουθούμε μοιραίοι και άβουλοι την αλληλουχία των χαμένων εξαμήνων, τη συνεχή αιμορραγία των πανεπιστημίων; Προσπαθώντας να κρατήσουμε τα μάτια ερμητικά κλειστά, ώστε τάχα να μην έχουμε ευθύνες έναντι ενός μισαλλόδοξου σχεδίου, που βάζει στο στόχαστρο τους φοιτητές μας; Μέχρις ότου γίνουμε και οι ίδιοι περιττοί και αντικατασταθούμε από τους managers, βλέπε Συμβούλια;
Καταδικάζουμε με όλη τη δύναμη της φωνής μας την απρόκλητη, άδικη και ανήθικη επίθεση της αστυνομίας στο ΑΠΘ. Ο Πρύτανης ΑΠΘ έχει τεράστιες ευθύνες. Συμπαραστεκόμαστε στους συλληφθέντες φοιτητές. Να ξέρουν ότι δεν είναι μόνοι. Δίνουν δύναμη σε όλους μας. Καλούμε όλους τους Συλλόγους του ΕΜΠ σε κοινή στάση αντίστασης για τη μη εφαρμογή του Νόμου. Καλούμε τη Σύγκλητο του ΕΜΠ να συνεδριάσει άμεσα, να καταδικάσει τα γεγονότα στο ΑΠΘ, να στήσει ανάχωμα στον ολέθριο νόμο...

Περισσοτερα...

Βάδιζε πλάι μου….

Δυο χρόνια πέρασαν από τις τελευταίες εκλογές του Συλλόγου ΔΕΠ ΕΜΠ και της ΠΟΣΔΕΠ. Το ΕΜΠ μόλις είχε βγει νικηφόρα (αλλά ματωμένο) από τη σκληρή μάχη για την απόκρουση των διαθεσιμοτήτων-απολύσεων των μισών υπαλλήλων του. Σε αυτή τη  σκληρή μάχη επιβίωσης συγκροτήθηκε το μέτωπο των δυνάμεων που υπερασπίστηκε το «κοινό μας σπίτι», μακριά από παλιούς διαχωρισμούς (αν και οι «Λακεδαιμόνιοι» δεν έλειψαν, δυστυχώς…). Την ίδια περίοδο, μια πολιτική αλλαγή που αμφισβητούσε τον μονόδρομο της αέναης λιτότητας  που τα μνημόνια εμμονικά επιβάλλουν, έσπερνε ένα αέρα αισιοδοξίας στην ελληνική κοινωνία.

Μη βαδίζεις μπροστά μου γιατί μπορεί να μην σε ακολουθήσω. Μη βαδίζεις πίσω μου γιατί μπορεί να μη σε οδηγήσω. Βάδιζε πλάι μου και γίνε ο σύντροφός μου

Και σήμερα; Σήμερα που δυνάμεις που επαγγέλονταν μια άλλη πορεία για τον τόπο βρίσκονται στο τιμόνι της εφαρμογής των ίδιων συνταγών; Υπάρχει ελπίδα για τον τόπο; Είμαστε υποχρεωμένοι να ξεκινήσουμε από αυτό, γιατί η συζήτηση για τις προοπτικές του ελληνικού πανεπιστημίου έχει ως οριακή συνθήκη την πορεία της ελληνικής κοινωνίας.

Οι Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι ΕΜΠ μοιράζονται διαφορετικές εκτιμήσεις και απόψεις για το πώς φτάσαμε ως εδώ και τι πρέπει να γίνει από εδώ και μπρος, όπως κάθε ζωντανός χώρος σκέψης και δράσης, αλλά συμφωνούμε σε δυο βασικές διαπιστώσεις, καθοριστικής σημασίας.

Πρώτον, ο δρόμος που μας προτείνουν, όχι μόνο δε συνιστά διέξοδο, αλλά απεναντίας είναι δρόμος ολοκληρωτικής καταστροφής των παραγωγικών και πνευματικών δυνάμεων της χώρας. Ας ακούσουμε τους ίδιους τους «σωτήρες». Ο Τόμσεν δηλώνει ότι η χώρα θα επιστρέψει σε προ κρίσης επίπεδα ανεργίας μετά από 20 χρόνια (!). Το ΔΝΤ δηλώνει ότι το δημόσιο χρέος θα βρίσκεται το 2060 στο 270% του ΑΕΠ και ότι ούτε πλεονάσματα του 3,5% για 10 χρόνια δεν επαρκούν για την εξυπηρέτηση του χρέους. Αυτό που εξυφαίνεται συστηματικά για τον τόπο είναι η εφιαλτική προοπτική μιας μόνιμης κατάστασης παρακμής και επιτροπείας...

Περισσοτερα...

Εκεί που μας χρωστούσαν…

Στις 11.01.17, η Σύγκλητος του ΕΜΠ παραχώρησε συνέντευξη τύπου με σκοπό να ενημερώσει την ελληνική κοινωνία για την τραγική οικονομική πραγματικότητα του Ιδρύματος, μετά από τις διαρκώς μειούμενες, από το 2009 έως σήμερα, κρατικές επιχορηγήσεις.

Διερωτήθηκε άραγε το Υπουργείο ποιο ήταν το τίμημα που πλήρωσε (και πληρώνει) το ΕΜΠ, και προφανώς και τα υπόλοιπα Πανεπιστήμια της χώρας, στο επίπεδο της εκπαίδευσης και της έρευνας εξαιτίας της αναιμικής χρηματοδότησης όλα αυτά τα χρόνια;

Σε απάντηση της συνέντευξης αυτής, στις 12.01.17, το Υπ. Παιδείας εξέδωσε Δελτίο Τύπου, στο οποίο θα περιμέναμε, όπως μας έχουν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια άλλωστε, να μας υπενθυμίσει την ανάγκη υλοποίησης των δεσμεύσεων που απορρέουν από τις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας κ.λπ. κ.λπ. (απεκδυόμενο φυσικά κάθε ευθύνης και για την υπογραφή των δεσμεύσεων και για τα αποτελέσματα των εφαρμοζόμενων πολιτικών). Ωστόσο, το Υπουργείο προχώρησε αυτή τη φορά ένα βήμα παραπάνω αναφέροντας στο Δελτίο Τύπου ότι «…προκαλούν εύλογες απορίες οι δραματικοί τόνοι που χρησιμοποιήθηκαν …».

Πρόκειται για διαζύγιο με την πραγματικότητα ή περισσό θράσος; Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί μια τέτοια απάντηση όταν:

  • Η κρατική επιχορήγηση, σε σχέση με το 2009, έχει μειωθεί κατά 70% περίπου.
  • Οι πάγιες ανάγκες λειτουργίας του ΕΜΠ (ηλεκτρισμός, θέρμανση, τηλεπικοινωνίες, κ.λπ.) υπερβαίνουν τον προϋπολογισμό (αποτελούν το 130% της κρατικής επιχορήγησης!).
  • Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων έχει συρρικνωθεί κατά 90% περίπου, στο μισό των απαιτούμενων δαπανών συντήρησης των εγκαταστάσεων. Για νέο έργο, ούτε λόγος!
  • Η επιχορήγηση των μεταπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών έχει μηδενιστεί. Τιμωρία, για το γεγονός ότι το ΕΜΠ επιμένει να παρέχει δωρεάν τη μεταπτυχιακή φοίτηση;

Και αυτά είναι μόνο ορισμένα από τα στοιχεία που αποδεικνύουν, με αδιαμφισβήτητο τρόπο, την εφιαλτική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το Ίδρυμα.

Ακόμη πιο ενοχλητικό είναι το γεγονός ότι το Υπουργείο επιχε...

Περισσοτερα...