Είναι λυπηρό που για μία ακόμη φορά η παράταξη της «Ακαδημαϊκής Πρωτοβουλίας» βάζει «πλάτη» στην Κυβέρνηση εξισώνοντας το θύτη με το θύμα, μέσα από στρεβλώσεις της πραγματικότητας, παραλείψεις και «νουθεσίες». Κατά την «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» φταίει βασικά η Διοίκηση του ΕΜΠ γιατί δεν θα είχε υπάρξει καμία διαθεσιμότητα στο Ε.Μ.Π. αν «…είχε διαχειριστεί έγκαιρα (καταρτίζοντας Οργανισμό) τη στρέβλωση που υπήρχε με τους ΙΔΑΧ…»!
Φαίνεται πως η «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» ξεχνά ότι:
– Η Σύγκλητος ήδη από τις 26/08/2011 είχε εγκρίνει και καταθέσει έγκαιρα στα Υπουργεία Παιδείας και Διοικητικής Μεταρρύθμισης νέο Οργανισμό Διοικητικών Υπηρεσιών (ΟΔΥ) του ΕΜΠ (τροποποίηση σχεδίου του Π.Δ. 46/1998), πριν το Νόμο 4024/2011 «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο – βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015». Ο νέος ΟΔΥ ούτε εγκρίθηκε ούτε και απορρίφθηκε ποτέ. Απλά αγνοήθηκε…
Ένα απλό ερώτημα: Καλό είναι κάποια στιγμή να μας πει η «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» τι έκανε για να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα προβλήματα και τι τελικά πέτυχε;
– Η «περίφημη» αξιολόγηση του ΥΠΑΙΘ προέβλεπε αναλογίες διοικητικού προσωπικού ανά μέλος ΔΕΠ, φοιτητή, κλπ. που δεν απαντούν πουθενά στη διεθνή πραγματικότητα. Για παράδειγμα, στηρίχθηκε σε δείκτη «1 διοικητικού υπαλλήλου ανά 100 μέλη ΔΕΠ», δηλ. 5 περίπου διοικητικούς για το σύνολο των ενεργών μελών ΔΕΠ στο ΕΜΠ! Ποιος ΟΔΥ θα προέβλεπε ποτέ τέτοιες αναλογίες; Ο ακρωτηριασμός του ΕΜΠ και των άλλων πανεπιστημίων ήταν προαποφασισμένος. Θυμόμαστε όλοι ότι η εγκύκλιος που είχε σταλεί από το ΥΠΑΙΘ, καλώντας τα Ιδρύματα να αξιολογήσουν τις δομές τους, έκανε εκ των προτέρων αναφορά στον αριθμό των διοικητικών υπαλλήλων που πλεονάζουν!
– Η Κυβέρνηση, μέσω της απόφασης του Κυβερνητικού Συμβουλίου Μεταρρύθμισης, στις 20/9/2013, αποφάσισε, ακόμη και με αυτή την άθλια αξιολόγηση, ότι το ΕΜΠ χρήζει της υποστήριξης 597 διοικητικών υπαλλήλων, όπως αναφέρει και η πρόσφατη επιστολή της Συγκλήτου. Ενώ, αυτή η «αξιολόγηση» ήταν «μια χαρά» προκειμένου να μπουν στη διαθεσιμότητα 340 υπάλληλοι του ΕΜΠ, κατά την Κυβέρνηση δεν υπάρχει καν, τώρα που οι ίδιες εκτιμήσεις υποστηρίζουν την επιστροφή των διαθέσιμων στο ΕΜΠ;
Κατά την «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» οι πολύμηνες κινητοποιήσεις του περασμένου έτους ήταν «…απόρροια μιας πολιτικής μεθόδευσης παρά ενός οργανωμένου σχεδίου επίλυσης του προβλήματος…». Μάλιστα, προς επίρρωση της θέσης της επικαλείται την εύκολη ανατροπή των συμφωνηθέντων γεγονός που υποδηλώνει πως «…μάλλον κάτι δεν έγινε καλά και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει ως προς τις μεθόδους και την αποτελεσματικότητα της διαπραγμάτευσης….». Δεν φταίει δηλ. μια Κυβέρνηση που συμπεριφέρεται στα ΑΕΙ της χώρας ως κοινός απατεώνας, με απόλυτο κυνισμό, παραβιάζοντας κάθε έννοια δεοντολογίας και ηθικής, όπως διαπιστώνουμε όχι μόνο εμείς, αλλά οι Σύγκλητοι των τριών μεγαλύτερων πανεπιστημίων που πλήττονται από τη διαθεσιμότητα. Δεν φταίει δηλ. μια Κυβέρνηση που ενώ είχε αποφασίσει – με τις όποιες διαδικασίες – ότι υπήρχε «πλεονάζον» προσωπικό 1165 εργαζομένων σε 8 Πανεπιστήμια και «ελλείπον» προσωπικό 646 εργαζομένων στα υπόλοιπα, εν μια νυκτί, και χωρίς καμία αιτιολόγηση, αποφάσισε «με το μάτι» ότι το «ελλείπον» διοικητικό προσωπικό στα ΑΕΙ ανέρχεται σε 600 άτομα (μάλιστα στην αρχή ήταν 500!) συμπεριλαμβανομένων και των 8 ΑΕΙ που στο μεταξύ είχαν προβεί σε αναδιοργάνωση του προσωπικού! Και βέβαια, η «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» «ξεχνά» στην ανακοίνωσή της πως ο αγώνας του προηγούμενου διαστήματος έφερε ήδη πίσω 164 θέσεις στο Ε.Μ.Π. αποκρούοντας τουλάχιστον τη μισή ζημιά που προκάλεσε η Κυβέρνηση στο Ίδρυμα, καλύπτοντας ήδη τα μισά του δρόμου μέχρι την επιστροφή όλων των διαθεσίμων. Και «ξεχνά», επιπρόσθετα, ότι σε αυτόν τον αγώνα η εν λόγω παράταξη έλαμψε δια της απουσίας της από παντού. Και έρχεται σήμερα να «κουνήσει και το δάχτυλο» και να κάνει μαθήματα συνδικαλιστικής δράσης!
Κατά την «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία», δεν υφίσταται καν ως πρόβλημα η αχαρακτήριστη κυβερνητική παλινωδία, που εισάγει ευθέως το «νόμο της ζούγκλας» στα πανεπιστήμια («όπου και όποτε μπορώ θα σε δουλέψω»). Αυτό το αποδέχεται με απίστευτη ευκολία, για να μη χρησιμοποιήσουμε την έκφραση ραγιαδισμό. Αντιθέτως, ευθύνονται οι εργαζόμενοι που, παρά την απελπισία και τη βαθιά αίσθηση της αδικίας, δεν αντιδρούν όσο πρέπει «ευπρεπώς» σε αυτό.
Θα συμφωνήσουμε με την «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» σε ένα πράγμα: ότι έχει κλονιστεί η σχέση εμπιστοσύνης των μελών ΔΕΠ με τα συνδικαλιστικά όργανα. Οι αιτίες είναι πολλές, και εμείς δεν θα πάψουμε να αναζητούμε και τις δικές μας ευθύνες σε αυτό, όσες μας αναλογούν. Αλλά, ας αναζητήσει η «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» τις αιτίες και στον τυφλό κυβερνητικό συνδικαλισμό που άσκησε ως παράταξη τόσο σε επίπεδο ΕΜΠ όσο και στην ΠΟΣΔΕΠ (μέσω των παρατάξεων ΚΙΠΑΝ και ΑΡΜΕ) τα προηγούμενα χρόνια. Όσα κροκοδείλια δάκρυα και αν χύνει η «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» για το «κλειστό ΕΜΠ» δεν πείθουν. Γιατί τα τελευταία τέσσερα χρόνια που περικόπηκαν δραματικά οι δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία, που καταληστεύτηκαν τα αποθεματικά των ΑΕΙ, που έκλεισαν Τμήματα σε περιφερειακά πανεπιστήμια λόγω έλλειψης διδασκόντων, που καταβαραθρώθηκαν οι μισθοί μας οδηγώντας συναδέλφους στη φτωχοποίηση μαζί με το 30% περίπου της ελληνικής κοινωνίας, όλα αυτά τα χρόνια που το ΕΜΠ κλείνει καθημερινά και συνεχώς, εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής η «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» τήρησε απαρέγκλιτα «σιγήν ιχθύος». Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το ΕΜΠ να «φαίνεται» ανοιχτό, να «κρατούνται τα προσχήματα», να μη διαταράσσεται η «εικονική πραγματικότητα» της ανάπτυξης.
Και, τέλος, ένα απλό ερώτημα. Καλό είναι κάποια στιγμή να μας πει η «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» τι έκανε για να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα προβλήματα και τι τελικά πέτυχε.
Προσφατα Σχολια