Ανακοινωση tagged posts

“A dream you dream alone is only a dream. A dream you dream together is reality.”
John Lennon

Τα δυο χρόνια που μεσολάβησαν από τις τελευταίες εκλογές του Συλλόγου ήταν χρόνια μαύρα, δύσκολα, ασφυκτικά. Οξύνθηκε στον υπέρτατο βαθμό η επίθεση ενάντια στο δημόσιο πανεπιστήμιο με στόχο την πλήρη απαξίωσή του, την ταπείνωσή του. Η επίθεση αυτή στόχευσε κατ’ ευθείαν στην καρδιά, στα μεγάλα και ιστορικά ιδρύματα, και ανάμεσα σε αυτά και στο ΕΜΠ. Ο πόλεμος που στόχευε σε μια ιστορική ήττα της δημόσιας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας, ώστε να ανοίξει διάπλατα ο δρόμος της χωρίς προσχήματα παράδοσής της στους ιδιώτες, προφανώς θα κρινόταν στα «βαριά χαρτιά της».

Οι Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι ΕΜΠ δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις σε αυτόν τον αγώνα. Όχι μόνοι μας. Ενώσαμε τις δυνάμεις μας με πολλούς άλλους συναδέλφους, ανταλλάξαμε ουσιαστικά και όχι προσχηματικά γνώμες για το σχέδιο που έπρεπε να ακολουθήσουμε, το επανεκτιμούσαμε κάθε φορά σύμφωνα με τα νέα δεδομένα που προέκυπταν.

Γι’ αυτό εφαρμόστηκε μια πολιτική κυριολεκτικά πλήρους αποδόμησης και εξόντωσης με:

• Τη μαζική εκπτώχευση των μελών ΔΕΠ, που υπέστησαν εξοντωτικές μειώσεις στους μισθούς τους, της τάξης του 40-50%, οδηγώντας πολλούς από μας στα όρια της αξιοπρεπούς επιβίωσης. Το ότι τρέχαμε όλοι μας να πάρουμε πίσω λίγα ευρώ μετά την απόφαση του ΣτΕ για το επίδομα βιβλιοθήκης, παλεύοντας με τις εφορίες χριστουγεννιάτικα, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα που έχουμε οδηγηθεί…
• Με την πλήρη εξάρθρωση του διοικητικού μηχανισμού του ΕΜΠ, μέσω των διαθεσιμοτήτων- απολύσεων του 40% του έμψυχου δυναμικού του.
• Με τη μείωση κατά 70% του προϋπολογισμού του, οδηγώντας το ΕΜΠ σε πλήρη αρρυθμία και παράλυση.

Επειδή ένα τέτοιο Πανεπιστήμιο μπορεί να διοικηθεί μόνο με ολιγαρχικό και αυταρχικό τρόπο, άρχισε με συστηματικό σχέδιο η δημοκρατία στα πανεπιστήμια να στραγγίζεται από την καθημερινή λειτουργία και το αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ να μετατρέπεται σε νεκρό γράμμα...

Σαν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι του ΕΜΠ νιώθουμε την ανάγκη να απευθυνθούμε στους συναδέλφους μας, τους φοιτητές μας και όσους νοιάζονται για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο σε μια κρίσιμη στιγμή.

Ανησυχούμε βαθιά όταν ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος απευθύνεται τόσο απαξιωτικά στους φοιτητές του, ακόμα και εάν η δική τους κριτική είναι έντονη: τους φοιτητές και τις φοιτήτριές μας που αγωνίζονται για ένα δημοκρατικό και ελεύθερο από πολιτικές και οικονομικές κηδεμονίες πανεπιστήμιο τους σεβόμαστε, ακόμη και αν δεν συμφωνούμε πάντα με τις επιλογές του αγώνα τους.

Βλέπουμε με αγωνία όσα γίνονται στο ΕΚΠΑ και πολύ περισσότερο όσες σχετικές γνώμες και ειδήσεις διακινούνται στα κανάλια και τον τύπο. Μας εξέπληξε η συμπεριφορά του κ. Φορτσάκη πρύτανη του ΕΚΠΑ που με εξαιρετικά επιθετικό τρόπο επιχειρεί να εμφανιστεί ως εγγυητής της τάξης αλλά και της πολιτειακής ομαλότητας. Ποιας τάξης άραγε; Αυτής που απαγορεύει με τα ΜΑΤ την είσοδο σε φοιτητές και συναδέλφους στις συνεδριάσεις των οργάνων του ΕΚΠΑ; Οργάνων που υποτίθεται ότι πρέπει να αναζητούν συναινετικές λύσεις στην κατεύθυνση της υπεράσπισης του Δημόσιου Πανεπιστήμιου σε μια περίοδο που βάλλεται ευθέως από πολιτικές απαξίωσης του; Και ποιάς πολιτειακής ομαλότητας άραγε; Αυτής που εμφανίζει την είσοδο στο ΕΚΠΑ βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου ως πολιτειακή εκτροπή;

Ανησυχούμε βαθιά όταν ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος απευθύνεται τόσο απαξιωτικά στους φοιτητές του, ακόμα και εάν η δική τους κριτική είναι έντονη: τους φοιτητές και τις φοιτήτριές μας που αγωνίζονται για ένα δημοκρατικό και ελεύθερο από πολιτικές και οικονομικές κηδεμονίες πανεπιστήμιο τους σεβόμαστε, ακόμη και αν δεν συμφωνούμε πάντα με τις επιλογές του αγώνα τους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι γι’ αυτούς πασχίζουμε καθημερινά και για τη δική τους εκπαίδευση αγωνιζόμαστε απέναντι σε όσους τους στερούν το μέλλον και τους καταστρέφουν τη ζωή.

Αναρωτιόμαστε για τις προτεραιότητες, τα σχέδια κ...

Στους πανεπιστημιακούς, ως ένδειξη υγιούς αυτογνωσίας και αυτοσαρκασμού, άρεσε πολύ μια ιστοσελίδα που έδινε οδηγίες για τη συγγραφή της «κατάλληλης» εισηγητικής έκθεσης, προκειμένου να υποστηριχτεί ή να «κοπεί» ο ένας υποψήφιος, ανάλογα αν είναι «δικός μας» ή αντίπαλος. Έτσι, για παράδειγμα, αν ένας υποψήφιος είχε αρκετές εργασίες με αρκετούς συν- συγγραφείς και ελάχιστες μονογραφίες, στην πρώτη περίπτωση, η κρίση θα έπρεπε να δίνει έμφαση στην ικανότητά του στο teamwork, ενώ στη δεύτερη, θα άφηνε μια αιχμή για την ικανότητά του για αυτοδύναμο επιστημονικό του έργο. Αν ένας υποψήφιος είχε σημαντικό έργο στην αλλοδαπή, στην πρώτη περίπτωση η διεθνής του εμπειρία θα ήταν αυταπόδεικτη, ενώ στη δεύτερη, θα απορρίπτονταν μεθ’ επαίνων, γιατί ίσως δε ξέρει και δε θα καταφέρει να προσαρμοστεί καλά στην ελληνική πραγματικότητα! Και ο κατάλογος συνεχίζεται για κάθε πλευρά της δραστηριότητας του υποψήφιου.

Ισχυρίζονται κάποιοι ότι οι Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι ΕΜΠ φθείρουν το νεότευκτο θεσμό των Συμβουλίων Ιδρύματος. Δε συμφωνούμε, ειδικά ως προς την αποτελεσματικότητα. Την περισσότερη δουλειά αποσάθρωσης και απονομιμοποίησης την κάνει το ίδιο το Συμβούλιο Ιδρύματος με τις ανεκδιήγητες δράσεις και αποφάσεις του…

Στην αρχή πιστέψαμε ότι τα προσφάτως ανακοινωθέντα Πρακτικά του Συμβουλίου Ιδρύματος για την επιλογή των υποψηφίων Πρυτάνεων στο ΕΜΠ είναι «τρολιά» (κατά τον ορισμό, τρολιά ίσον «πονηρά προκλητική, σκόπιμα ανόητη ή επιτηδευμένα εκτός θέματος θέση και άποψη, με πρωταρχική πρόθεση να προκαλέσει και να ερεθίσει άλλους χρήστες του διαδικτύου») του συγκεκριμένου ιστότοπου ή κάποιων εμπνευσμένων από αυτό. Κι όμως, τα Πρακτικά αυτά είναι γνήσια!

Τα Πρακτικά, λοιπόν, του ΣΙ του ΕΜΠ μπορούν επάξια να διεκδικήσουν την πρώτη θέση από το συγκεκριμένο ιστότοπο, όσον αφορά στην επί σκοπού χρήση των επιχειρημάτων και την εκ των υστέρων αιτιολόγηση προειλημμένων αποφάσεων...

Οι επόμενες Πρυτανικές Εκλογές στο ΕΜΠ δεν θα είναι εκλογές του συνόλου της πολυτεχνειακής κοινότητας, αλλά μόνο ενός τμήματός της, των μελών ΔΕΠ. Το δικαίωμα της υπόλοιπης πολυτεχνειακής κοινότητας, των φοιτητών και των εργαζομένων, να έχει λόγο και άποψη στο πώς διοικείται το πανεπιστήμιο, με το νόμο Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου καταργείται.  Κάποιοι συνάδελφοι, ίσως, κολακεύονται από την εξέλιξη αυτή. Λάθος, κατά τη γνώμη μας. Σύντομα θα αποδειχτεί ότι η αγνόηση της βούλησης της μεγάλης μάζας, και ειδικά του τμήματος εκείνου για το οποίο υπάρχει το πανεπιστήμιο, ως Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, τους φοιτητές, δεν θα κάνει το Πολυτεχνείο καλύτερο, αντίθετα θα προκαλέσει σημαντικές εντάσεις και τριβές στην πολυτεχνειακή κοινότητα.

Οι επόμενες Πρυτανικές Εκλογές στο ΕΜΠ και στα άλλα πανεπιστήμια δεν θα είναι ελεύθερες εκλογές

Στην πράξη, η αφαίρεση αυτής της δημοκρατικής κατάκτησης από τους φοιτητές και τους εργαζόμενους, αποτελεί ενδιάμεσο βήμα για την πλήρη κατάργηση του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου και τον άμεσο έλεγχό του από την Κυβέρνηση και την Αγορά. Αν η πορεία αυτή δεν ανατραπεί, η εκλογή πανεπιστημιακών οργάνων, ακόμη και μονομελών, ακόμη και μόνο από τα μέλη ΔΕΠ, θα χάσει κάθε σημασία, αφού η ουσιαστική εξουσία θα ασκείται κατευθείαν από την Κυβέρνηση ή τα διορισμένα από αυτήν όργανα, όπως η ΑΔΙΠ. Η αποδοχή του πρώτου μισού, απλά επιταχύνει το δεύτερο: την πλήρη κατάργηση της αυτοτέλειας των Ιδρυμάτων.

Οι επόμενες Πρυτανικές Εκλογές στο ΕΜΠ και στα άλλα πανεπιστήμια δεν θα είναι ελεύθερες εκλογές. Το Σ.Ι. του ΕΜΠ έκανε πλήρη χρήση μιας διάταξης αδιανόητης όχι μόνο για τα ακαδημαϊκά δεδομένα αλλά και για το σύγχρονο πολιτισμό: της προεπιλογής των υποψηφίων. Το Σ.Ι. έκανε ακριβώς αυτό που αναμέναμε, αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε. Την κατάπνιξη της δημοκρατίας και των ελεύθερων εκλογών στα πανεπιστήμια. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε προεπιλογή υποψηφίου, ως κραυγαλέα καταπάτηση του θεμ...

Είναι λυπηρό που για μία ακόμη φορά η παράταξη της «Ακαδημαϊκής Πρωτοβουλίας» βάζει «πλάτη» στην Κυβέρνηση εξισώνοντας το θύτη με το θύμα, μέσα από στρεβλώσεις της πραγματικότητας, παραλείψεις και «νουθεσίες». Κατά την «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» φταίει βασικά η Διοίκηση του ΕΜΠ γιατί δεν θα είχε υπάρξει καμία διαθεσιμότητα στο Ε.Μ.Π. αν «…είχε διαχειριστεί έγκαιρα (καταρτίζοντας Οργανισμό) τη στρέβλωση που υπήρχε με τους ΙΔΑΧ…»!

Φαίνεται πως η «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» ξεχνά ότι:

–            Η Σύγκλητος ήδη από τις 26/08/2011 είχε εγκρίνει και καταθέσει έγκαιρα στα Υπουργεία Παιδείας και Διοικητικής Μεταρρύθμισης νέο Οργανισμό Διοικητικών Υπηρεσιών (ΟΔΥ) του ΕΜΠ (τροποποίηση σχεδίου του Π.Δ. 46/1998), πριν το Νόμο 4024/2011 «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο – βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015». Ο νέος ΟΔΥ ούτε εγκρίθηκε ούτε και απορρίφθηκε ποτέ. Απλά αγνοήθηκε…

Ένα απλό ερώτημα: Καλό είναι κάποια στιγμή να μας πει η «Ακαδημαϊκή Πρωτοβουλία» τι έκανε για να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα προβλήματα και τι τελικά πέτυχε;

–            Η «περίφημη» αξιολόγηση του ΥΠΑΙΘ προέβλεπε αναλογίες διοικητικού προσωπικού ανά μέλος ΔΕΠ, φοιτητή, κλπ. που δεν απαντούν πουθενά στη διεθνή πραγματικότητα. Για παράδειγμα, στηρίχθηκε σε δείκτη «1 διοικητικού υπαλλήλου ανά 100 μέλη ΔΕΠ», δηλ. 5 περίπου διοικητικούς για το σύνολο των ενεργών μελών ΔΕΠ στο ΕΜΠ! Ποιος ΟΔΥ θα προέβλεπε ποτέ τέτοιες αναλογίες; Ο ακρωτηριασμός του ΕΜΠ και των άλλων πανεπιστημίων ήταν προαποφασισμένος. Θυμόμαστε όλοι ότι η εγκύκλιος που είχε σταλεί από το ΥΠΑΙΘ, καλώντας τα Ιδρύματα να αξιολογήσουν τις δομές τους, έκανε εκ των προτέρων αναφορά στον αριθμό των διοικητικών υπαλλήλων που πλεονάζουν!

–            Η Κυβέρνηση, μέσω της απόφασης του Κυβερνητικού Συμβουλίου Μεταρρύθμισης, στις 20/9/2013, αποφάσισε, ακόμη και με αυτή την άθλια αξιολόγηση, ότι το ΕΜΠ χρήζει της υποστήριξης 597 διοικητικών υπαλλήλων, όπως αναφέρει και η πρόσφατη επιστολή της Συγκλήτου...