Πριν λίγες μέρες διεξήχθησαν στο ΕΜΠ οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου ΔΕΠ και των αντιπροσώπων στο Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ.
Το πρώτο θετικό στοιχείο αφορά στη μαζική συμμετοχή των συναδέλφων στην εκλογική διαδικασία. Ακόμη κι αν στη μαζικότητα αυτή συναθροίζονται και δυνάμεις που ανοικτά πια, εδώ και καιρό, «σνομπάρουν» κάθε συνδικαλιστική δράση προτιμώντας το πεδίο των Σ.Ι., το γεγονός μαρτυρά ένα και μόνο πράγμα: Κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει το Σύλλογο. Απεναντίας, η μαζικότητα αυτή αντανακλά τον κομβικό ρόλο που θα διαδραματίσει ο Σύλλογος, το αμέσως προσεχές διάστημα. Ο Σύλλογος πρέπει και μπορεί να αποτελέσει τον πόλο συσπείρωσης των μελών ΔΕΠ, το ‘καταφύγιο’, από το ολιγαρχικό σύστημα διοίκησης που προβλέπεται από το νέο θεσμικό πλαίσιο και από τη βάρβαρη μνημονιακή επίθεση που δεχόμαστε. Οι εκλογές ανανέωσαν, σε ένα βαθμό, το κύρος και το ρόλο του Συλλόγου εντός ΕΜΠ. Βέβαια, πολλά είναι ακόμη αυτά που πρέπει να γίνουν, ώστε ο Σύλλογος να τινάξει από πάνω του τη σκουριά της αδράνειας και να γίνει το ευρύχωρο σπίτι όλων των μελών ΔΕΠ, σε έναν αγώνα που θα αποκτά όλο και περισσότερο χαρακτηριστικά «ή ταν ή επί τας».
Οι παρατάξεις που εξέφρασαν, όλο το προηγούμενο διάστημα, την ανοιχτή αντίθεσή τους στους νόμους 4009/11 και 4076/12 αλλά και στην ακολουθούμενη μνημονιακή πολιτική εντός και εκτός πανεπιστημίων, είναι καθαρή πλειοψηφία στο Σύλλογο. Μάλιστα, μετά από εκλογές στις οποίες η αυτοπρόσωπη συμμετοχή υπερέβη τη συμμετοχή στην ηλεκτρονική ψηφοφορία για την ανάδειξη του Συμβουλίου Ιδρύματος του ΕΜΠ. Αυτό, προφανώς, δείχνει ότι οι συνάδελφοι που συμμετείχαν στις εκλογές του Σ.Ι., δεν ήταν και αναγκαστικά θιασώτες του νέου νόμου, όπως επανειλημμένως επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί.
Στον αντίποδα, οι δυνάμεις που στήριξαν έμπρακτα τις αντιλαϊκές πολιτικές των τελευταίων ετών, υιοθετώντας μια σχεδόν «τυφλή» φιλοκυβερνητική στάση, αγνοώντας επιδεικτικά τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων της πολυτεχνειακής κοινότητας απέναντι στο νέο θεσμικό πλαίσιο, βρίσκονται στη μειοψηφία, με μικρότερες δυνάμεις και στο Σύλλογο και στο Δ.Σ. Κι αυτό παρά την προκλητική – μέχρι σημείου προσβολής της νοημοσύνης – προβολής τους από τα μνημονιακά ΜΜΕ και τη συστηματική καλλιέργεια κλίματος πόλωσης εντός του ΕΜΠ.
Οι Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι ΕΜΠ, μια παράταξη που φιλοδοξεί να αποτελέσει τη συνέχεια των καλύτερων αγωνιστικών παραδόσεων του ΕΜΠ και ταυτόχρονα μια τομή σε αυτές, μια παράταξη με ζωή λίγων μόλις μηνών, επαναθεμελίωσε και επανακατέκτησε έναν σημαντικό αγωνιστικό χώρο εντός του ΕΜΠ, παρά τη συστηματική επίθεση συκοφάντησης που δέχθηκε (μόνο για το προπατορικό αμάρτημα δεν μας κατηγόρησαν!). Αποτελούμε, ήδη, μια μαζική συλλογικότητα ανθρώπων που είναι υπερήφανοι για τα πιστεύω τους, χωρίς να είμαστε, βέβαια, τόσο μικρόνοες και μυωπικοί ώστε να θεωρούμε αξιόλογο και ενδιαφέρον μόνο ότι προέρχεται από το χώρο μας.
Οι συνάδελφοι που μας εμπιστεύτηκαν μπορούν να είναι σίγουροι ότι θα εξαντλήσουμε, στο μέτρο που μας αναλογεί και με τη δύναμη που μας έδωσαν, κάθε δυνατότητα υπεράσπισης της μισθολογικής αξιοπρέπειας, των εργασιακών δικαιωμάτων, των στοιχειωδών όρων υλοποίησης της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας. Στην κατεύθυνση αυτή θα αναζητήσουμε, όπως είχαμε διακηρύξει, κοινούς δρόμους δράσης και αντίστασης με άλλες παρατάξεις στο Σύλλογο, αλλά κυρίως με τους εκατοντάδες ανένταχτους συναδέλφους που σήμερα αγωνιούν για το μέλλον τους, χωρίς να ξοδέψουμε ούτε μια ευκαιρία ενότητας.
Η ενότητα αυτή είναι ακόμη πιο επιτακτική, δεδομένης της τραγικής κατάστασης που βρίσκεται το ΕΜΠ. Η δραματική συρρίκνωση του τακτικού προϋπολογισμού σε συνδυασμό με τις απώλειες των αποθεματικών από το PSI που υπερβαίνουν τα 30 εκατ. ευρώ, ο μηδενισμός των κονδυλίων από το ΤΣΜΕΔΕ και η επαπειλούμενη «δέσμευση» της περιουσίας του Ιδρύματος μέσω ΤΑΙΠΕΔ, διαμορφώνουν ένα εφιαλτικό σκηνικό από οικονομικής πλευράς. Ταυτόχρονα, με πλήρη ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας, έχει δημιουργηθεί ένα απόλυτο θεσμικό χάος, με αποτέλεσμα τη διαρκή «ακροβασία» ανάμεσα στη διοικητική απραξία και στην «εφευρετική» νομική ερμηνεία για να βρεθεί κάποια λύση. Αλλά έτσι τα πράγματα δεν οδηγούν πουθενά…
Το ΕΜΠ, μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, πρέπει να ανασυντάξει τις δυνάμεις του, να αγωνιστεί, να προχωρήσει. Εμείς στην προσπάθεια αυτή θα είμαστε παρόντες.
Προσφατα Σχολια