Δεν έχουμε καμιά διάθεση να φορτώσουμε με τραγικούς τόνους την επικοινωνία μας με τους συναδέλφους. Αρκετά βομβαρδιζόμαστε καθημερινά και παντοιοτρόπως όλοι. Δεν έχουμε, όμως, και καμιά διάθεση να μιμηθούμε τη στρουθοκάμηλο σε μια δραματική επιδείνωση της ζωής και των συνθηκών εργασίας του πανεπιστημιακού.
Η κυβέρνηση, παγιδευμένη στα όρια της μνημονιακής πολιτικής, συνεχίζει μια αντιεκπαιδευτική πολιτική που σήμερα βάζει στο στόχο της, ανάμεσα σε πολλούς άλλους, ευθέως το μέλος ΔΕΠ.
Αυτό που αποφασίζεται στις επόμενες ημέρες είναι η σύνταξη ενός καθηγητή πρώτης βαθμίδας με 30 χρόνια υπηρεσίας να κυμαίνεται στα 1100 ευρώ περίπου, μειωμένη κατά 1600 ευρώ από αυτή που έπαιρνε το 2007. Όμως το κόστος ζωής όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά αυξήθηκε από το 2007 (ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή αυξήθηκε μεταξύ 2007-2015 πάνω από 10%). Έτσι, όλη αυτή η μείωση μεταφράζεται ευθέως σε απώλεια ποιότητας ζωής, σε μια δραματική φτωχοποίηση. Κι αυτό αποτελεί μια απόφαση που για πολλούς από εμάς θα γίνει επώδυνα πραγματική σε λιγότερο από πέντε χρόνια, όταν ένα μεγάλο ποσοστό των συναδέλφων στο ΕΜΠ συνταξιοδοτείται.
Την ίδια ώρα, οι μέχρι και κατά 40% μειωμένοι μισθοί μας μπαίνουν σε νέα προκρούστεια κλίνη με κατεύθυνση «εξομάλυνσης» με το ενιαίο μισθολόγιο, σύμφωνα με τη μνημονιακή δέσμευση (μέχρι τον Ιούνιο). «Κυβερνητικοί κύκλοι», σύμφωνα με δημοσιεύματα, δηλώνουν έτοιμοι για το ακαδημαϊκό μισθολόγιο. Εμείς πότε θα πρέπει να το μάθουμε; Κατόπιν εορτής;
Σε απόλυτη συγχορδία με τα προηγούμενα είναι και η «διατίμηση» της αυτοδύναμης διδασκαλίας, σύμφωνα με τη γνωστή προκήρυξη ΕΣΠΑ στην οποία έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας, με 300 ευρώ «το κομμάτι» και η διασπορά της αποκλειστικής αυτής ευθύνης των μελών ΔΕΠ σε οποιονδήποτε, και μάλιστα με την προκλητική αιτιολογία της «κατάργησης της καθηγητικής αυθεντίας». Το γεγονός ότι αυτό δεν καταργεί μόνο τα εργασιακά δικαιώματα των μελών ΔΕΠ αλλά εξευτελίζει και το νέο επιστημονικό δυναμικό της χώρας και «βουλιάζει» την ποιότητα σπουδών των πανεπιστημίων φαίνεται να μην ενοχλεί κανέναν.
Η κυβέρνηση, παγιδευμένη στα όρια της μνημονιακής πολιτικής, συνεχίζει μια αντιεκπαιδευτική πολιτική που σήμερα βάζει στο στόχο της, ανάμεσα σε πολλούς άλλους, ευθέως το μέλος ΔΕΠ. Η λογική είναι ορατή και πολλαπλώς λεχθείσα. Είμαστε «οι υψηλόμισθοι που είναι κοινωνικά δίκαιο να πληρώσουμε περισσότερα». Βεβαίως, αν ονομάσεις τα ποσά των 500 ευρώ «χαμηλούς μισθούς», ενώ είναι επιδόματα εξαθλίωσης, τα 1000 ευρώ μετονομάζονται «κατ’ αναλογίαν» σε μέσο εισόδημα και τα 1500 ευρώ σε υψηλό. Αλλά, αυτό είναι μια σοφιστεία που προκλητικά αγνοεί και το πραγματικό κόστος διαβίωσης (αν όχι επιβίωσης) και το μεγάλο πλούτο που υπάρχει γύρω μας, που ζει και βασιλεύει, προκλητικά απείρακτος από τα τρία συνεχόμενα μνημόνια. Αυτοί είναι οι ιερές αγελάδες που στηρίζουν την οικονομία. Οι υπόλοιποι είμαστε αναλώσιμα υποζύγια.
Ξέρουμε το υφέρπον αντεπιχείρημα. «Εσείς τα βγάζετε από αλλού». Πρώτον, αυτό δεν ισχύει για τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων, που έχει περιέλθει σε μια χωρίς προηγούμενο οικονομική δυσπραγία. Δεύτερον, οι «άλλες διέξοδοι» οδηγούν σε μια τεράστια σπατάλη προσπαθειών που αντικειμενικά αφαιρούνται από αυτό που θα έπρεπε να ήταν η κύρια προσπάθειά μας, οι υψηλού επιπέδου σπουδές και η έρευνα. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα: σε μια πρόσφατη πρόσκληση για το HORIZON 2020 κατατέθηκαν 147 προτάσεις για να χρηματοδοτηθούν 2 (ποσοστό 1,3%)! Πόσος χαμένος κόπος αλλά και πόση απελπισία…
Υπάρχει συνδικαλιστικό κίνημα να υπερασπιστεί τον κλάδο από μια ριζική περαιτέρω φτωχοποίηση; Η πλειοψηφία της ΠΟΣΔΕΠ ασχολείται ακόμη με την υπεράσπιση του «ιερού δισκοπότηρου», το Νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου και των Συμβουλίων Ιδρύματος. Εδώ ο κόσμος χάνεται… Για τα οικονομικά των πανεπιστημίων «εκδίδει ανακοινώσεις», αφού οι απεργίες «δεν ταιριάζουν στο προφίλ μας». Και δεν συμφωνεί ούτε κατά διάνοια σε κοινή πάλη με τους υπόλοιπους που πλήττονται από την ίδια πολιτική. Με τέτοια γραμμή συνειδητής αφλογιστίας ποιος θα σε φοβηθεί και πώς θα υπερασπιστείς τον κλάδο; Η ΠΟΣΔΕΠ και οι παρατάξεις που συγκροτούν την πλειοψηφία της έχουν τεράστια ευθύνη για το γεγονός ότι υποδεχόμαστε ως κλάδος «με κατεβασμένα χέρια» τα νέα δραματικά μέτρα.
Αλλά ας μην εξαιρούμε τους εαυτούς μας από το καθήκον να αντιδράσουμε. Οι Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι θα προτείνουν στο Σύλλογο Γενική Συνέλευση. Οι τελευταίες απόπειρες δεν ήταν επιτυχείς, με ευθύνες όλων μας. Ας δώσουμε το σήμα «ως εδώ» ξεκινώντας με την παρουσία μας στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου.
Προσφατα Σχολια