Εργαζόμενοι ΕΜΠ tagged posts

Την Πέμπτη 03/10/13 οι εργαζόμενοι του ΕΜΠ και συμπαραστάτες τους προχώρησαν σε νέα κινητοποίηση. Διαδήλωσαν σε όλη τη διαδρομή από το campus του ΕΜΠ στου Ζωγράφου μέχρι τα Προπύλαια, όπου ενώθηκαν με άλλους εργαζόμενους, φοιτητές, μαθητές και καθηγητές στο Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο.

Διαδήλωσαν με μάσκες, θέλοντας να δείξουν ότι η πολιτική της κυβέρνησης τους μεταχειρίζεται ως αριθμούς. Απολύοντάς τους, τους καταργεί ως πρόσωπα, γι αυτό φορούν τις μάσκες της θλίψης και της οργής. Πορεύονται ο ένας πίσω από τον άλλον στους δρόμους της Αθήνας για να συνειδητοποιήσει ο λαός, ότι κάθε απολυόμενος είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, και ότι το νούμερο των 399 διαθέσιμων – απολυόμενων είναι εφιαλτικά μεγάλο.

Εν μια νυκτί στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο απολύονται 399 εργαζόμενοι, το μισό υποστηρικτικό δυναμικό του. Με υπουργική απόφαση, χωρίς καν την έγκριση της Βουλής – οι στοιχειώδεις όροι της δημοκρατίας δεν έχουν εφαρμογή όταν υλοποιούνται προμελετημένα εγκλήματα – 399 εργαζόμενοι σπρώχνονται στη διαθεσιμότητα και από κει στον Καιάδα της απόλυσης. Η δικαιολογία; Να ικανοποιηθεί ο αριθμός που ζητάει η τρόικα. 399 άνθρωποι χάνουν το πρόσωπό τους, χάνουν τα χαρακτηριστικά τους, χάνουν τη ζωή τους, μετατρέπονται σε αριθμούς. Άνθρωποι που από το πόστο τους ο καθένας έκαναν ότι μπορούσαν για να δουλεύει μέσα σε δυσκολίες με τον καλύτερο τρόπο αυτό που θαύμαζε και αγαπούσε η ελληνική κοινωνία, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Γι’ αυτό σήμερα φοράμε μάσκες. Τις μάσκες της θλίψης, της απόγνωσης, που κρύβουν εκατοντάδες προσωπικά δράματα.  Αλλά τις μάσκες που δεν μπορούν να κρύψουν την οργή μας. Και την περηφάνια μας. Ούτε την απόφασή μας να αγωνιστούμε μέχρι τέλους για να σπάσει το εφιαλτικό μέτρο των διαθεσιμοτήτων –  απολύσεων.

Φοράμε μάσκες για να θυμίσουμε ότι, αν δεν ματαιωθεί το μέτρο των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων μπορεί αύριο, στο πολύ κοντινό αύριο, στη θέση μας να βρεθεί οποιοσδήποτε από σας. Το success story της «ανάκαμψης», που το μόνο που έχει πετύχει είναι να παράγει 2 εκατομμύρια ανέργους, δε θα σταματήσει να παράγει θλίψη και πόνο, αν δεν το σταματήσουμε εμείς.

Γιατί το κάνουν αυτό στο Πολυτεχνείο; Γιατί καταστρέφουν κάτι που φτιάχτηκε με τόσο κόπο, με την αφοσίωση χιλιάδων ανθρώπων, αυτό που είναι απαραίτητο για να ορθοποδήσει η χώρα (το 1943 μέσα στη γερμανική κατοχή, το Πολυτεχνείο έφτιαχνε σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας); Γιατί καταστρέφουν ακριβώς αυτό, μαζί με τα καλύτερα πανεπιστήμια της χώρας; Είναι μόνο η ακραία υποταγή της κυβέρνησης σε ότι παραγγέλλει η τρόικα; Είναι μόνο η ακραία και οφθαλμοφανής ανικανότητά τους;

Δυστυχώς όχι. Στόχος είναι να «κοντύνουν» τα μεγάλα πανεπιστήμια για να απελευθερώσουν χώρο για τα ιδιωτικά...